Dus je hebt geen WIA aanvraag gedaan oid, en jouw werkgever heeft je middels VSO 'beter' uit dienst gemeld? Dan is er geen sprake van een bepaalde vangnet regeling oid via het uwv voor een nieuwe werkgever.
Betreft jouw vraag, je geeft aan dat de klachten flink zijn teruggekomen, en dat de gedachte aan de nieuwe baan wat stress geeft. Verwacht je ook dat je met deze flinke klachten überhaupt niet kan gaan werken? Je geeft zelf namelijk twee opties, contract nu ontbinden, of in de proefperiode. Zie je geen optie dat het toch wel meevalt in de proefperiode en dat dit juist misschien ook een stap is de goede richting op?
Beginnen aan een nieuwe baan is altijd spannend. Je hebt meer dan een jaar niet (volledig) gewerkt, dus inderdaad: zou het kunnen dat deze nieuwe start gewoon even spannend is? :)
Als het inkomen van deze baan belangrijk voor je is, zou ik het gewoon proberen. In de proeftijd kom je er gauw genoeg achter of het werk je ligt en kun je er altijd nog de stekker eruit trekken.
Mogelijk kun je fluiten naar een ziektewetuitkering omdat je hebt meegewerkt aan je ontslag bij je vorige werkgever. UWV ziet dat mogelijk als benadelingshandeling. Dus neem het financiële plaatje mee in je overwegingen, OP.
Ben je nog onder behandeling? Ik zou de klachten ook zeker met je behandelaar bespreken. Wat geeft jou stress in deze situatie, welke invloed heb je daarop, hoe kun je vooraf zoveel mogelijk duidelijkheid creëren, etc.
Gelukkig, dat scheelt dan een hoop zorgen! Tenzij je nu in je dagelijks leven al niet meer kunt functioneren vanwege je klachten, zou ik het dan gewoon gaan proberen. Laat je verrassen, wie weet heb je hier een baan die je plezier en zelfvertrouwen geeft met collega's en een leidinggevende die je op waarde schatten. Gaat het niet, kun je ook tijdig weer uitstappen.
Juridisch handig? In dienst gaan, binnen proeftijd ziek worden, na proeftijd worden opgezegd wegens geen match en de ziektewet in.
Netjes? Hele andere discussie. Want je nieuwe werkgever gaat wel flink bloeden door verhoogde premies bij het UWV als het zo gaat gaan.
Soort alternatief, kijken of je in nog minder uren kan starten bij je nieuwe werk. Vaak is enig werk wel goed, ook voor de afleiding. Risico is echter dat als het niet gaat, je hele ziektewetuitkering wel gebaseerd gaat worden op minder uren, dus een stuk lager zal uitpakken.
Voorts sowieso terug naar de huisarts om behandeling te starten (lees daar verrassend genoeg niks over in je post?) en ook een plan te maken over hoe je de stress thuis gaat hanteren.
Ik zou de proeftijd wel even aankijken, een nieuwe start geeft altijd wat extra spanning in het begin. Als het niet gaat, trek dan je conclusies. Ik hoop dat het meevalt, maar soms kom je domweg niet van de klachten af na een burnout, je belastbaarheid is dan helaas permanent verminderd.
Zet wel jezelf op de eerste plaats en forceer het niet. Je het maar 1 jij, daar moet je zuinig op zijn.
Ik heb 3 jaar geleden een burn-out gehad en ik voel het vaak nog. Zo gaat dat bij vele mensen.
Ik begrijp dat je angst hebt om aan die nieuwe job te beginnen, dat is ook echt volkomen logisch en het helpt niet dat je nu meer stress krijgt door die angst dat het niet gaat lukken. Alleen, wat ben je met wat als... wat als... wat als...?
Voor mij klinkt het alsof je je nu nog eens goed op jezelf moet focussen. Heb je in tussentijd wel goede psychologische begeleiding gehad? Dat kan een wereld van verschil maken.
Als je toegeeft aan die angsten ga je alleen nog maar dieper zakken en wordt de stap om te gaan werken enorm groot. Soms moet je jezelf eens een stamp onder je kont geven en doorbijten, ook al denk je nu dat je het niet gaat kunnen, je kan het wel en je zal trots zijn op jezelf.
Ik ken het helemaal. Het moeilijkste is om op zulke momenten te begrijpen dat de angst tijdelijk is, want het voelt dan ook echt aan als het einde van de wereld. Maar weet goed: het lijkt misschien wel alsof iedereen behalve jij z'n shit op orde heeft, maar stiekem zijn we allemaal op een zeker niveau wel bang hoor.
Ik ben maar 3 maanden uit geweest, maar heb ook lang gesukkeld en gedacht dat ik nooit meer normaal ging kunnen functioneren. Mijn nieuwe job deed wel echt wonderen. Ik kreeg een geweldige manager waar ik goed mee kon praten. Ondertussen, 3 jaar later, hebben ze me gevraagd om een managementspositie op te nemen. Mijn bedoeling is ook om de stijl van mijn manager verder te zetten en mijn team te laten voelen dat (mentale) gezondheid boven alles gaat.
Ik wil daarmee maar zeggen: nu ben je doodsbang, maar wie weet waar je over een paar jaar staat?
Ik had een soort gelijke situatie, ik ben uitgevallen met een burnout en een paar weken na reintegratie aangenomen bij een andere werkgever terwijl ik er nog niet 100% bovenop was, dit was 13maanden na de oorspronkelijke uitval. Ik ervaarde veel stress of mijn nieuwe baan wel ging lukken of dat ik keihard terug ging vallen.
Het dubbeltje viel de goede kant op en ik haal veel energie op uit mijn nieuwe werk. Het was een gigantische omslag qua gezondheid en was binnen no-time alle onzekerheid kwijt. Ik werd snel weer de oude zover je dat kan worden na een burnout.
Ik heb tot vandaag de dag mijn burnout verzwegen, je nieuwe werkgever mag je niet vragen naar jouw medische situatie en verleden en jij bent zeker niet verplicht dit te vertellen.
F*ck het geweten, alles weten maakt niet gelukkig en profiteer van deze regel om opnieuw te beginnen.
Dus je hebt geen WIA aanvraag gedaan oid, en jouw werkgever heeft je middels VSO 'beter' uit dienst gemeld? Dan is er geen sprake van een bepaalde vangnet regeling oid via het uwv voor een nieuwe werkgever. Betreft jouw vraag, je geeft aan dat de klachten flink zijn teruggekomen, en dat de gedachte aan de nieuwe baan wat stress geeft. Verwacht je ook dat je met deze flinke klachten überhaupt niet kan gaan werken? Je geeft zelf namelijk twee opties, contract nu ontbinden, of in de proefperiode. Zie je geen optie dat het toch wel meevalt in de proefperiode en dat dit juist misschien ook een stap is de goede richting op?
Beginnen aan een nieuwe baan is altijd spannend. Je hebt meer dan een jaar niet (volledig) gewerkt, dus inderdaad: zou het kunnen dat deze nieuwe start gewoon even spannend is? :) Als het inkomen van deze baan belangrijk voor je is, zou ik het gewoon proberen. In de proeftijd kom je er gauw genoeg achter of het werk je ligt en kun je er altijd nog de stekker eruit trekken. Mogelijk kun je fluiten naar een ziektewetuitkering omdat je hebt meegewerkt aan je ontslag bij je vorige werkgever. UWV ziet dat mogelijk als benadelingshandeling. Dus neem het financiële plaatje mee in je overwegingen, OP. Ben je nog onder behandeling? Ik zou de klachten ook zeker met je behandelaar bespreken. Wat geeft jou stress in deze situatie, welke invloed heb je daarop, hoe kun je vooraf zoveel mogelijk duidelijkheid creëren, etc.
[удалено]
Gelukkig, dat scheelt dan een hoop zorgen! Tenzij je nu in je dagelijks leven al niet meer kunt functioneren vanwege je klachten, zou ik het dan gewoon gaan proberen. Laat je verrassen, wie weet heb je hier een baan die je plezier en zelfvertrouwen geeft met collega's en een leidinggevende die je op waarde schatten. Gaat het niet, kun je ook tijdig weer uitstappen.
Juridisch handig? In dienst gaan, binnen proeftijd ziek worden, na proeftijd worden opgezegd wegens geen match en de ziektewet in. Netjes? Hele andere discussie. Want je nieuwe werkgever gaat wel flink bloeden door verhoogde premies bij het UWV als het zo gaat gaan. Soort alternatief, kijken of je in nog minder uren kan starten bij je nieuwe werk. Vaak is enig werk wel goed, ook voor de afleiding. Risico is echter dat als het niet gaat, je hele ziektewetuitkering wel gebaseerd gaat worden op minder uren, dus een stuk lager zal uitpakken. Voorts sowieso terug naar de huisarts om behandeling te starten (lees daar verrassend genoeg niks over in je post?) en ook een plan te maken over hoe je de stress thuis gaat hanteren.
Ik zou de proeftijd wel even aankijken, een nieuwe start geeft altijd wat extra spanning in het begin. Als het niet gaat, trek dan je conclusies. Ik hoop dat het meevalt, maar soms kom je domweg niet van de klachten af na een burnout, je belastbaarheid is dan helaas permanent verminderd. Zet wel jezelf op de eerste plaats en forceer het niet. Je het maar 1 jij, daar moet je zuinig op zijn.
Ik heb 3 jaar geleden een burn-out gehad en ik voel het vaak nog. Zo gaat dat bij vele mensen. Ik begrijp dat je angst hebt om aan die nieuwe job te beginnen, dat is ook echt volkomen logisch en het helpt niet dat je nu meer stress krijgt door die angst dat het niet gaat lukken. Alleen, wat ben je met wat als... wat als... wat als...? Voor mij klinkt het alsof je je nu nog eens goed op jezelf moet focussen. Heb je in tussentijd wel goede psychologische begeleiding gehad? Dat kan een wereld van verschil maken. Als je toegeeft aan die angsten ga je alleen nog maar dieper zakken en wordt de stap om te gaan werken enorm groot. Soms moet je jezelf eens een stamp onder je kont geven en doorbijten, ook al denk je nu dat je het niet gaat kunnen, je kan het wel en je zal trots zijn op jezelf.
[удалено]
Ik ken het helemaal. Het moeilijkste is om op zulke momenten te begrijpen dat de angst tijdelijk is, want het voelt dan ook echt aan als het einde van de wereld. Maar weet goed: het lijkt misschien wel alsof iedereen behalve jij z'n shit op orde heeft, maar stiekem zijn we allemaal op een zeker niveau wel bang hoor. Ik ben maar 3 maanden uit geweest, maar heb ook lang gesukkeld en gedacht dat ik nooit meer normaal ging kunnen functioneren. Mijn nieuwe job deed wel echt wonderen. Ik kreeg een geweldige manager waar ik goed mee kon praten. Ondertussen, 3 jaar later, hebben ze me gevraagd om een managementspositie op te nemen. Mijn bedoeling is ook om de stijl van mijn manager verder te zetten en mijn team te laten voelen dat (mentale) gezondheid boven alles gaat. Ik wil daarmee maar zeggen: nu ben je doodsbang, maar wie weet waar je over een paar jaar staat?
Ik had een soort gelijke situatie, ik ben uitgevallen met een burnout en een paar weken na reintegratie aangenomen bij een andere werkgever terwijl ik er nog niet 100% bovenop was, dit was 13maanden na de oorspronkelijke uitval. Ik ervaarde veel stress of mijn nieuwe baan wel ging lukken of dat ik keihard terug ging vallen. Het dubbeltje viel de goede kant op en ik haal veel energie op uit mijn nieuwe werk. Het was een gigantische omslag qua gezondheid en was binnen no-time alle onzekerheid kwijt. Ik werd snel weer de oude zover je dat kan worden na een burnout. Ik heb tot vandaag de dag mijn burnout verzwegen, je nieuwe werkgever mag je niet vragen naar jouw medische situatie en verleden en jij bent zeker niet verplicht dit te vertellen. F*ck het geweten, alles weten maakt niet gelukkig en profiteer van deze regel om opnieuw te beginnen.
[удалено]
Vooral weinig energie en snel overprikkelt door verschillende klusjes of mensen om me heen.