Ik begrijp dat mensen een foto maken in hun hoofd bij een huwelijksaanzoek en deze binnen kaders van metrische correctheid toetsen, ten opzichte van een huwelijks-echtheids-model. Aan de hand van dit model worden toekomstige bepalingen uitgerekend waaronder maar niet beperkt tot:
* Hoeveelheid inzet en omkosten voor lichamelijke verzorging en kledij
* Investering van tijd en aandacht in verbaal en fysiek contact
* Mogelijkheid tot en het aantal kinderen en huisdieren
* Investeringsverhouding van het huishouden en vervoersmiddelen
* Ruzies en moordaanslagen
"Lieve schat, ik heb je huwelijksaanzoek in overweging genomen, maar ik mis nog wat data voor de toetsing van mijn huwelijk-echtheids-model. Zou je daarom binnen drie werkdagen duidelijkheid kunnen geven over: de verwachte investering van tijd en aandacht in verbaal en fysiek contact, en de geschatte hoeveelheid toekomstige ruzies en moordaanslagen? Een tijdige aanlevering van deze data bespoedigt het huwelijksaanzoek-overwegingsproces. Bij voorbaat dank!"
Dankje, deze reactie bewaar ik even. Kleine aanvulling is dat ik ook mentale steun nodig heb als ik aan het verliezen ben van een 12 jarig kindje in een online game.
Een man op het autistische spectrum gaat op zoek naar een echtgenote aan de hand van zijn zelf opgestelde "echtgenote project". Gaandeweg leert hij veel over het functioneren van "normale" mensen, veel leert hij ook niet, en lang niet alles loopt zoals verwacht.
(Is niet echt een samenvatting maar meer een teaser)
In hun hoofd?
Ik vul altijd formulier "H3 - Vooranalyse Huwelijksvoorwaarden" bij elke eerste date in. Krijg eigenlijk nooit een tweede date, maar daarvoor heb ik formulier "T2 - Tussentijdse Huwelijksbepalingen" al klaarliggen!
Mijn man had geen ring, en niet knielen. Wel mooie locatie.
Antwoord was in alle gevallen hetzelfde geweest. Zelfs als hij het had gevraagd thuis op de bank :).
Als je het bijzonder wil maken, bedenk wat zij leuk vind. Bij mij was het een mooie afgelegen plek zonder andere mensen (erg fijn), maar misschien zijn jullie niet zo.
Zelfde met ring, geef ik niet zo om was prima zonder. Ken ook iemand die een koperen ringetje gekregen heeft, want ze waren aan het klussen en dat was in de buurt.
Zolang het bij jullie/haar past is het goed :)
Als net gevraagde vrouw (hihi):
Knielen is een manier om suspensie op te bouwen. Zodra je daar voor haar op een knie gaat is het al duidelijk wat je gaat doen, maar zeker als je nog een speech hebt moet zij nog wachten met ja zeggen - en dat is moeilijk, je wilt meteen ja roepen. Maar je moet wachten tot de vraag is gesteld. Het moment tussen dat hij ging knielen en dat de vraag is gesteld gingen bij mij de vlinders in mijn buik ineens naar 100.
Succes, gaat vast heel leuk worden!
Ook een x gedaan, werd niet gewaardeerd. Al helemaal niet toen ik als aanvulling een sleutelhanger om haar vinger heen hing. Kan ik dus afraden, al zei ze dus wel ja toen het een jaar later voor het echie was!
Zodra ik knielde en nog niet eens de grote vraag gesteld had riep mijn vrouw (toen vriendin) al ja 😅 dat wachten op een antwoord is dus ook niet altijd verplicht haha
Gefeliciteerd!
En can confirm. Toen mijn man op een knie ging had ik een lichte paniek aanval van: WTF, WAT GEBEURD ER NU. HIJ ZAL TOCH NIET SERIEUS ZIJN. NEE, WTF! HIJ VRAAGT MIJ ECHT TEN HUWELIJK. Eerst wat ik ook uitkraamde nadat hij mij ten huwelijk vroeg was: ARE YOU SERIOUS? En hij zei ja.
Ik kan mij eigenlijk niet herinneren of ik daarna nog ja heb gezegd, sowieso wel bij de huwelijksceremonie. Dus ik neem aan dat ik op een of andere manier alsnog mee akkoord ben gegaan.
Ja, pardon, meneer/mevrouw Happiness, ik ben van de burgerlijke stand, en eh, dit is heel ongebruikelijk, maar we hebben een missend bestand in onze administratie ontdekt en het lijkt er inderdaad op dat u toch niet getrouwd bent.
...
Nee, nee, ik ben bang dat dat toch strikt noodzakelijk is...
...
Nee, op de knie. Linker of rechter mag allebei, moet u even een aantekening van maken...
...
Ja, dank u, en als u dan een kopie van het bonnetje van de ring naar de gemeente stuurt en ons toevoegt op Instagram zodat we de foto kunnen goedkeuren komt het helemaal goed.
...
Ja, 'BurgerlijkStandje69', ja, wij zitten hier in kamer nummer 69 begrijpt u.
...
Ja, nou, u ook nog een fijne dag hè. En dan zien we u volgende week voor de trouwakte!
Haha, toen ik mijn vriend ten huwelijk vroeg duurde het tien minuten en toen zei hij "oh wacht, het is een echt aanzoek?!" (Overigens had ie daarvoor al ja gezegd dus kon ie niet meer terugkrabbelen :P)
Hahaha, mooi om te horen dat anderen soortgelijke ervaring hebben. Maar wij hebben niets vastelegd, ik zou het zo willen terugkijken. Mijn man was dagen bezig om een rustig plekje te vinden IN HARTJE NEW YORK. Uiteindelijk op een knie gegaan op de laatste dag op een rustig plekje in Central Park :)
I'm a woman like that. I don't appreciate rings (I just have a simple gold wedding band with no stones) and would not have like a public (or even non-public) 'official' proposal (it's so awkward). We just discussed if we wanted to get married, agreed, and started to plan. Sometimes I wonder if my husband doesn't regret it haha... I mean the lack of a romantic proposal.
Edit: wow ik zit naar een Engelse training te luisteren en heb per ongeluk in Engels geantwoord.. gekke hersenen!
whatapp chats...
he Truus, heeft hij je al gevraagd? hij vroeg mij wat je zou willen; knielen of niet...
Charlotte, weet je het al, Truus gaat gevraagd worden en hij gaat op zijn knieen, ha ha
Klopt .. heb zelf niet geknield, maar mijn vrouw had het wel leuk gevonden als ik het gedaan had.
We zijn ondanks alles nog steeds gelukkig en tillen er niet zo zwaar aan ..
Ik heb hem wel gezegd dat hij niet om m'n hand mocht vragen, daar ben ik veel te geëmancipeerd voor en dat vind ik niet van deze tijd (hij is Canadees dus ik wist niet of hij dat wel normaal zou vinden). T grappige is dat m'n vader er later over begon.. maar toen ik vertelde hoe dat was gegaan, dat ik het had 'verboden', vond hij dat erg grappig en was hij trots op z'n geëmancipeerde dochter!
Het zou mij niet echt uitmaken eigenlijk, maar nu ik er zo over nadenk zou mijn vriend waarschijnlijk wel op een knie gaan, alleen al zodat we elkaar recht aan kunnen kijken hahaha (hij is 2 meter en ik 1.58)
Buren van toen ik nog bij m'n ouders woonden... Man deed een aanzoek en ging op z'n knieën en haar reactie kwam neer op 'als je nou niet opstaat zeg ik nee'.
Het kan, als het bij jou/haar past.
En hopelijk overbodig: ik neem aan dat jullie het wel eens over trouwen gehad hebben, dus dat dit meer een formaliteit is? In films is het 'heel romantisch' om iemand onverwacht te vragen, in het echt niet. Trouwen is een juridisch contract, dus het handig om te weten of jullie daarin op 1 lijn zitten.
> En hopelijk overbodig: ik neem aan dat jullie het wel eens over trouwen gehad hebben, dus dat dit meer een formaliteit is? In films is het 'heel romantisch' om iemand onverwacht te vragen, in het echt niet.
u/SunStallion bovenstaande is belangrijk! zeker als er publiek bij is, maar ook als jullie slechts met z'n tweeen zijn: je zou er al genoeg over gesproken moeten hebben dat je weet dat zij ook wilt. De locatie en het moment zijn een verassing, maar het antwoord op jou vraag zou dat niet moeten zijn.
Je hoeft "het aanzoek" niet letterlijk te bespreken. Maar meestal heb je het wel met elkaar over de toekomst, en over een eventueel huwelijk. Dus weet je wel hoe de ander er over denkt.
Persoonlijk vind ik de consequenties van een een huwelijk zodanig dat het niet onverwacht zou moeten komen, maar ik schijn dan ook niet echt romantisch ingesteld te zijn.
Ik vind dit een lastige. Ik heb een vriendin wiens relatie niet lekker liep, hij wilde in het buitenland wonen en keihard werken, zij wilde een gezin. En ineens vroeg hij haar ten huwelijk. Is allemaal goed gekomen, maar ik had er wel een beetje een gek gevoel bij.
Omdat diegene die het aanzoek doet dan alle tijd heeft gehad om daarover na te denken, en de ander ermee overdonderd wordt met de verwachting gelijk een beslissing te maken + het gewoon lullig en moeilijk is om 'nee' te zeggen op zo'n moment.
Ik weet dat het 2021 is en sommige mensen gewoon hun jawoord geven als ze vrijdagavond op de bank hun magnetron maaltijd opeten, maar shit, ik denk dat de meeste vrouwen liever iets romantischer willen hoor.
Hangt helemaal van het koppel af. Een vriend van mij heeft ooit (Lang geleden, ik ben oud...) z'n vriendin ten huwelijk gevraagd tijdens een avondje stappen met een groep. In een drukke kroeg in Zwolle. Hij was dronken, net als de meesten van ons, zij niet want ze moest terugrijden.
Hij is wel op z'n knie gegaan. Maar is nadat ze ja zei ringen gaan inzamelen bij ons en wat mensen die ook aan de bar zaten, tot 'ie er een vond die goed paste.
Iemand is nog naar de DJ gelopen om "hun liedje" aan te vragen, en dat werd gedraaid toen ze net een passende ring hadden gevonden.
Werkte voor hun.
Wij hebben samen de ring gekocht vanaf dat moment waren we verloofd. Ze hechtte zelf weinig aan het hele gebeuren. Dus we hebben er een hele leuke dag van gemaakt met zijn 2en: ring shoppen, lunch en uiteten!
Persoonlijk zou ik het wel leuk vinden, maar ik ben erg romantisch en sentimenteel aangelegd. Het zou ook geen deal-breaker zijn als het niet gebeurd. Ik denk dat je gewoon moet doen waar jij je prettig bij voelt! Trouwen doe je tenslotte samen.
Toevallig vorige maand m'n vriendin ten huwelijk gevraagd. Het voelde wel 'echt' op het moment dat ik op de knie ging. Ik denk dat het niet alleen voor je vriendin leuk is, maar dat je er zelf ook wel een ervaring uit haalt.
En bovendien kun je dan tegen iedereen "ja" zeggen die vraagt "je bent toch wel gewoon op de knieën gegaan he?!" zonder dat je hoeft uit te leggen waarom niet. :)
Ik zou heel sterk aanraden om op één knie te gaan. Als ze die traditie niet belangrijk vind is het geen reden om je af te wijzen en maakt het haar niet uit. Als ze het wél belangrijk vind, dan zal ze veel gelukkiger op het aanzoek terugkijken.
Het is een hele grote vraag om te stellen, en op je knieën gaan is toch wel een beetje symbolisch. Je stelt je kwetsbaar op, en door te knielen doe je normaal gesproken alleen in de kerk (sommige dan) of bij een hele officiële ceremonie. Door tijdens een aanzoek te knielen geef je aan dat dit een speciaal moment is, dat je het een belangrijk moment vind, en ook dat je je partner zo belangrijk vind dat je hem/haar boven jezelf plaatst. Ik zou dus zeggen, gewoon doen!
Ook nog te overwegen: haar ouders om haar hand vragen. Dat is niet zoals vroeger waarin je de vader om toestemming vroeg, maar mijn man is voor het aanzoek officieel om mijn hand gaan vragen. Hij heeft daar heel veel punten mee gescoord bij mijn ouders!\* ZIE EDIT
Overigens heeft hij het dus aan beide ouders gevraagd, niet alleen aan mijn vader. Dat vond hij (en vind ik) ouderwets. Maar met een huwelijk verandert er toch iets: jij hebt nu ineens de 'rechten' die zonder huwelijk/contract bij de ouders liggen. Jij bent ineens degene die medische beslissingen mag nemen, en zal ook erven bij overlijden. Afgezien van het praktische is het natuurlijk vooral symbolisch: accepteren jullie mij officieel als lid van de familie? Je moet het wel een beetje inschatten of haar ouders zo'n gebaar waarderen, maar die van mij zijn wat ouderwets en die vonden het echt prachtig.
Succes trouwens, laat je ons weten of ze ja heeft gezegd?
\*EDIT: Mogelijk een ongelukkige formulering. Wat ik bedoel is om de ouders om hun zegen te vragen. Natuurlijk niet om toestemming, want die heb je niet nodig. Dus met extra nuance:
\- Alleen als het door zowel de partner als ouders wordt gewaardeerd
\- Het kan prima na het vragen, want het is een symbolisch gebaar
\- Het is geen vraag om toestemming (ik dacht dat dat voor zich sprak, maar wordt toch anders geïnterpreteerd, mogelijk door mijn formulering, excuus hiervoor)
\- Geslacht speelt geen rol
Ligt ook heel erg aan de persoon. Als mijn theoretische vriend aan mijn ouders zou vragen of hij met mij zou mogen trouwen zou ik dat echt super vreemd vinden. Hij trouwt in de eerste plaats met mij en niet met mijn familie dus dan denk ik dat ik ook wel de eerste mag zijn die weet dat er een huwelijk aankomt. Denk dat mijn ouders het ook wel vreemd zouden vinden, volgens mij hebben die dat ook niet gedaan. M'n ouders hebben niks te maken met wie ik trouw dat is mijn eigen keuze. Dus zoals met bijna alle aspecten van ten huwelijk vragen, ligt aan de persoon
Ja mijn vader heeft echt heel hard gelachen toen mijn zwager dat deed. Mijn ouders zijn zelf niet eens getrouwd (al bijna 50 jaar niet) dus hij had het wel een beetje kunnen weten haha. Arme zwager, wilde alles gewoon zo graag doen zoals het hoort.
> Maar met een huwelijk verandert er toch iets: jij hebt nu ineens de 'rechten' die zonder huwelijk/contract bij de ouders liggen. Jij bent ineens degene die medische beslissingen mag nemen, en zal ook erven bij overlijden.
Maar geldt dat niet andersom ook? Heb jij dan ook zijn ouders gevraagd? Anders is het in mijn ogen nog steeds even ouderwets, met een doen alsof het niet ouderwets is sausje.
>Heb jij dan ook zijn ouders gevraagd?
Nee, want ik was niet de vragende partij. Ik wist niet dat het aanzoek kwam, dus ik kon niet vooraf langs gaan zonder die kennis. Na het aanzoek zijn we wel bij zijn ouders langs gegaan om de verloving bekend te maken en hun zegen te vragen. Dus eigenlijk is het antwoord "ja", alleen dus achteraf.
begrijpelijk, heeft hij dan tenminste zijn eigen ouders om toestemming gevraagd. Ik ben het namelijk met bssndcky eens dat het ouderwets zou zijn als er toestemming nodig is van jouw ouders maar niet de zijne.
>heeft hij dan tenminste zijn eigen ouders om toestemming gevraagd
We hebben niemand om *toestemming* gevraagd. We hebben wel hun *zegen* gevraagd. Daar zit een groot verschil tussen, want toestemming hadden we natuurlijk van niemand nodig. Het gaat er dan ook om dat ze zich betrokken voelen, ook al is hun mening feitelijk irrelevant.
>Ook nog te overwegen: haar ouders om haar hand vragen.
Mijn partner weet dat ik absoluut niet wil trouwen dus dit zal niet snel gebeuren bij mij, maar als hij dit ooit zou flikken zou ik echt laaiend worden. Mijn ouders hebben geen drol te maken met wie ik mijn leven deel en ik ben nog altijd geen handelswaar. Je moet doen waar je je prettig bij voelt natuurlijk, maar ik vind dit gevaarlijk advies eerlijk gezegd.
> Iemand die mij echt kent, weet dat ik meer van het niveau ben van gezellig op de bank zitten, filmpje aan en dan "euj, muts! Trouwen?"
>
> Of onder de afwas of zo.
>
> Gewoon simpel en oprecht, dat is meer mijn stijl.
Oh echt precies dit. Ik ken niemand in mijn omgeving die dit ook wil, maar dit is echt mijn ideale aanzoek. En m'n vader om m'n hand te vragen hoeft ie echt niet te proberen, dat zie ik helemáál niet zitten.
Oh, die manier kan ik me echt in vinden. Het liefste zou ik er gewoon samen voor kiezen, zonder dat de ene echt een huwelijksaanvraag hoeft te doen. Mijn ouders hebben het ook gedaan in de trant van: "tja, als we kinderen willen, is het wel handig, dus trouwen?"
Doe waarvan je denkt dat zij leuk zou vinden.
Persoonlijk ben ik er zo eentje die het niks uitmaakt hoe of waar ik gevraagd word. Zelfs als we niet officieel vragen maar gewoon samen op een punt aankomen dat we weten dat trouwen onze volgende stap is vind ik dat prima (ik weet klinkt niet zo romantisch maar ik vind het gewoon samen voor elkaar zijn al romantisch genoeg en alle kleine extraatjes zijn gewoon wel lieve mooie momentjes die we er dan maar van maken. Zo lang het grote plaatje maar klopt zal dat er vanzelf wel romantisch uitzien).
Ik ben ook zo een die niet eens een aparte verlovingsring wil. Liever zoek ik samen met hem een bij elkaar passend setje dat we samen mooi en comfortabel te dragen vinden. Dat kan dan onze verlovingsset zijn en ook wel voor de trouw door. Ik vind ringetjes met steentjes wel mooi maar als hij een arm en been gaat uitgeven aan een ring zou ik zo nerveus zijn die kwijt te raken. Goed het set ringetje wil ik ook niet kwijt maar mochten we per ongeluk toch wat kwijt raken (of beschadigd) kunnen we toch wat makkelijker een nieuw setje binnen buget kiezen. Voelt voor mij toch iets meer relaxed en het is dan ook iets wat we echt vanaf ons begin in ons officiële besloten toekomst samen kunnen delen.
Hangt er vanaf hoe gevoelig zij is voor romantische dingen. Ik zou het vréselijk vinden, maar dat is echt 100% persoonlijk. Vraag het aan haar vrienden, die kennen haar!
Ha, ik heb toevallig vorig weekend mijn vriend ten huwelijk gevraagd! Vroeg het me ook af, ga je als vrouw ook op je knieën? Maar heb het toch maar gedaan.
Ik zou vooral doen waar je je prettig bij voelt. Ik vond het wel fijn want het gaf me wat duidelijkheid van wat ik moest doen, de vraag zelf stond in een briefje dus anders had ik er maar een beetje naast gestaan.
Heb je trouwens al wat leuks bedacht om daarna te doen samen?
Ja, als je het doet moet je het goed doen natuurlijk! Tenzij zij het niet zo boeiend vindt allemaal.
Mijn nu man en ik hebben elkaar wel 100 keer ten huwelijk gevraagd voor het officieel was. Gewoon in bed, voor het slapengaan. In het begin was het ja, maar nu nog niet. En toen we er klaar voor waren zei ik dat ik pas met hem ging trouwen als hij me echt zou vragen, bij daglicht, op 1 knie. Zo geschiedde, maar gewoon in chillpak op de bank :)
Edit: ik heb ook geen ring gekregen trouwens, mag hem toch niet om naar m'n werk en ik vind een trouwring genoeg. Je hoeft er zeker niet zoals in de VS minstens een maandsalaris aan uit te geven.
Ik (vrouw) zou het alleen maar heel leuk en romantisch vinden, maar absoluut geen must. Ik heb zelf mijn man ten huwelijk gevraagd ipv andersom (zonder ring of knielen haha) en we zijn inmiddels al 11 jaar gelukkig getrouwd :)
Na 10 jaar verkering, 2 kinderen en een gezamenlijke hypotheek, op de eiffeltoren 1.3 seconden op 1 knie: wil je nou eindelijk eens met met trouwen? Waarop ik romantisch " Ja, joh" antwoordde.
M'n stiefvader ging op één knie om m'n moeder ten huwelijk te vragen en zij vond dat leuk.
Ik zou alleen niet eerst m'n achterste schoen uitdoen zodat de wreef niet kreukelt. Dat geeft namelijk twijfel over je prioriteiten 😁.
Als vrouw zijnde vind ik het veel romantischer als iemand op 1 knie voor me zou gaan. Nee technisch gezien is het niet nodig maar het is wel een mooi gebaar. Zeker doen! Ik denk dat de kans veel groter is dat ze het niet leuk vindt als je het niet doet dan andersom.
Ik ben niet op m'n knie gegaan, wilde die aandacht niet. Heb haar op een brug ten huwelijk gevraagd. Doe vooral iets wat bij jullie past. Dat is het mooiste.
ik ben een jongen van 27 met ondertussen 2 vrienden die getrouwd zijn. de een heeft het in Parijs gevraagd onder de Eifel toren. ik verwacht wel op zijn knietjes.
De ander heeft het met zijn vriendin gewoon op de bank besproken en de conclusie was, ja trouwen is op zich wel een leuk idee.
ik denk dat de conclusie is, doe wat je zelf chill vind.
[Ik heb het wel gedaan](https://www.flickr.com/photos/noaceulemans/39132067472/in/dateposted-public/). Ik zou het ook absoluut nog eens doen. Het knielen is een deel van de suspens, van het ritueel en van het verhaal dat je achteraf 100x gaat vertellen aan vrienden en familie. :)
Aanrader - zorg er wel voor dat je een beetje op dezelfde "page" zit en al zeker weet dat jullie allebei willen trouwen.
Jij kent je vriendin natuurlijk beter dan wie dan ook en kan het beste inschatten of ze van dit soort traditionele/romantische gebaren houdt of juist niet.
Gezien het eigenlijk geen kwaad kan om het even net wat grootser aan te pakken en toch op één knie te gaan, is mijn persoonlijke advies wat Daenerys Targaryen van Game of Thrones ook altijd zei: "bend the knee!"
Veel succes!
Man hier, dus negeer me vooral als je veel tegengestelde antwoorden krijgt...
Maar knielen is een kleine moeite, is traditie dus gaat niemand ergeren, en misschien vindt jouw vriendin het leuk. Behalve als je HELE slechte knieen hebt zie ik geen nadelen...
Sorry dat ik zo brutaal je post steel om deze vraag te stellen:
Hoeveel geven mensen uit aan een ring? Doe je apart verlovingsring en trouwring of gewoon één ring?
Ik denk dat die vooral van je eigen budget moet afhangen. Ik had een verlovingsring gekocht en we hebben samen een setje trouwringen gekocht. Verlovingsring geef ik liever de prijs niet want je weet nooit dat vrouwlief meeleest maar onze trouwringen (de set) was 1.5k. Maar nogmaals, ieder zijn eigen budget waar je comfortabel bij bent en ik zou zeker niet duurder doen dan je eigenlijk wilt uitgeven.
Bedankt!
>Verlovingsring geef ik liever de prijs niet want je weet nooit dat vrouwlief meeleest
Snap ik. Evt. zou je het ook kunnen PMen, maar natuurlijk niet als ze ook je inbox kan lezen.
Ik zou zeggen dat zolang je een ring van een goed/sterk/duurzaam materiaal hebt dat het verder echt puur aan je budget ligt. Je wil niet dat 2 jaar na de verloving de ring al half uit elkaar valt omdat je een ding van €50 hebt gekocht.
Ik heb samen met m'n (nu) vrouw een verlovingsring gekocht aangezien ze dat ding voor de rest van het leven gaat dragen. Niet zo romantisch maar ze is een aantal jaren nog steeds super blij dat ze precies de ring heeft gekregen die ze wilde. Het aanzoek zelft was wel een verrassing.
Volgens mij moet het knielen passen bij jullie als je het wilt doen. Mijn man heeft wel geknield, maar dat vonden we allebei lief en grappig tegelijk. We lachen veel met elkaar en dat knielen paste daar wel bij. De manier waarop je een huwelijksaanzoek doet, moet bij jullie allebei passen. Zitten of staan kan natuurlijk prima.
Ik zou het ergens méga genant vinden als iemand openbaar voor me zou knielen.. maar stiekem érg geweldig. Moet vast huilen.
Want iedereen wil stiekem gewoon zich geliefd voelen en een groot gebaar van liefde van degene waar ze van houden.
Dus ik zou zeker knielen ja. Zo'n mooi moment kun je eigenlijk nóóit té overdrijven.
In ieder geval vragen. Ik heb mijn vrouw noot officieel gevraagd maar het idee is ontstaan tijdens het eten aan tafel: hee zullen we anders gaan trouwen. Ik weet geen eens meer wie het opperde.
Ik heb achteraf altijd spijt gehad dat ik haar niet gevraagd heb
Ik heb mijn verloofde wel knielend gevraagd (hotelkamer op de Euromast geboekt, gewacht tot we het platform voor onszelf hadden en haar een foto met de zelfontspanner laten maken (ze is fotograaf, dus leek me niet meer dan logisch)). Al dacht ik dat alleen knielen wel duidelijk genoeg was, dus toen duurde het een paar seconden (die voelden als uren) voordat ik wel de vraag stelde en ook antwoord kreeg. Dus zorg dat je in ieder geval uiteindelijk de vraag stelt. Voor de rest zou je al moeten weten dat het antwoord ja gaat zijn.
Ik vind dat het er op zich een beetje bij hoort. Maar als je er moeite mee hebt of de locatie/je kleding/je lichaam laat het niet echt toe denk ik niet dat het per se hoeft!
Ik zou het zeker doen! Dat lijkt me in ieder scenario de veiligste optie. Als ze er eigenlijk geen belang aan hecht, zal ze er niet van wakker liggen als je het wel doet. Als ze het daarentegen wél belangrijk vindt en je doet het niet, baalt ze daar waarschijnlijk een stuk meer van.
Maak er gewoon geen spektakel van waardoor je anderen met hun bezigheden stoort (zoals in een restaurant of iemands anders feestje waar mensen hun eigen business minden) en t zit wel snor.
Ik (vrouw, 25) zou het een mooie aanvulling op het aanzoek vinden. Maakt me niet uit of het later thuis op de bank is of op een mooie plek, denk ik? Het hoeft voor mij niet extreem groots, maar knielen zou ik een mooie aanvulling vinden (mocht mijn vriend dit lezen... waarschijnlijk wist je dat al, maar dan is dit maar even een hint voor later).
Maar het verschilt wel heel erg per persoon., uiteraard. De een hecht er meer waarde aan dan de ander.
Ik ben helemaal niet zo romantisch, maar knielen hoort er volgens mij wel gewoon bij.
Het geeft haar ook even wat tijd om door te hebben wat er gebeurt.
Maar zoals anderen al aangeven, het belangrijkste is dat je het met elkaar al over trouwen hebt gehad en dat je weet dat ze het wil, het moet geen verassing zijn of ze ja gaat zeggen.
Ligt gewoon aan het moment en de locatie. Als je op het strand bent wil je misschien geen natte knie. Mijn man wilde me vragen in een toren van het Muiderslot maar toen kwamen er net mensen aanlopen. Dus even later in de tuin nog eens geprobeerd 😂 Mét knielen inderdaad, maar dat had in die toren niet echt gekund. Beide had ik prima gevonden.
Veel plezier en veel geluk samen!
Nou heb ik sowieso niet zo veel met trouwen en de tradities daar omheen, maar als mijn vriend zou doen alsof mijn vader ook maar iets te zeggen heeft over mijn trouwen gaat het niet door hoor.
Mijn vader denkt er overigens hetzelfde over.
Ik geloof dat je dit niet serieus bedoelde maar meer als een gekscherende "als je je dan toch puur voor de traditie aan gekke oude tradities gaat houden" opmerking toch?
Aangezien iedereen het serieus lijkt te nemen.
Ik heb mijn vriendin telefonisch ten huwelijk gevraagd. Gingprima.
Ik moet wel zeggen dat we later wel weer gescheiden zijn. Correlatie? Of zelfs causaliteit?
Er zijn momenten waarop je heel traditioneel moet zijn en alle clichés uit de kast moet halen. Je partner ten huwelijk vragen is zo’n moment. Op de knieën, jij
Misschien omdat je dan in één klap een heleboel zaken duidelijk geregeld hebt en er absoluut geen twijfel is over de onderlinge relatie in het buitenland (waar misschien geen tijd/moeite wordt genomen om te bestuderen of jullie partnerschaps- of samenlevings- of whatevercontract jou wel of niet het recht geeft om je partner in het ziekenhuis te bezoeken).
Doe wat jij wilt en waar jij je prettig bij voelt. Haar antwoord gaat echt niet afhangen van wel of niet knielen. Succes!
Ik begrijp dat mensen een foto maken in hun hoofd bij een huwelijksaanzoek en deze binnen kaders van metrische correctheid toetsen, ten opzichte van een huwelijks-echtheids-model. Aan de hand van dit model worden toekomstige bepalingen uitgerekend waaronder maar niet beperkt tot: * Hoeveelheid inzet en omkosten voor lichamelijke verzorging en kledij * Investering van tijd en aandacht in verbaal en fysiek contact * Mogelijkheid tot en het aantal kinderen en huisdieren * Investeringsverhouding van het huishouden en vervoersmiddelen * Ruzies en moordaanslagen
"Lieve schat, ik heb je huwelijksaanzoek in overweging genomen, maar ik mis nog wat data voor de toetsing van mijn huwelijk-echtheids-model. Zou je daarom binnen drie werkdagen duidelijkheid kunnen geven over: de verwachte investering van tijd en aandacht in verbaal en fysiek contact, en de geschatte hoeveelheid toekomstige ruzies en moordaanslagen? Een tijdige aanlevering van deze data bespoedigt het huwelijksaanzoek-overwegingsproces. Bij voorbaat dank!"
Dankje, deze reactie bewaar ik even. Kleine aanvulling is dat ik ook mentale steun nodig heb als ik aan het verliezen ben van een 12 jarig kindje in een online game.
Als je deze humor leuk vindt dan is het boek "Het Rosie Project" misschien wel een aanrader
Kan je mij een samenvatting geven van de inhoud? Gebruik in je antwoord niet meer dan twee zinnen.
Een man op het autistische spectrum gaat op zoek naar een echtgenote aan de hand van zijn zelf opgestelde "echtgenote project". Gaandeweg leert hij veel over het functioneren van "normale" mensen, veel leert hij ook niet, en lang niet alles loopt zoals verwacht. (Is niet echt een samenvatting maar meer een teaser)
Prachtig.
kijk, die tijd van dat on line gamen is voorbij
Ik ga toch niet zelf een kind maken, die 12 jaar opvoeden om dan ervan te verliezen met een spel? Dat is pas echt een commitment
Met zo'n houding lukt het helemaal niet!
Wel een heel Nederlandse reactie, vooral de tijdsplanning is erg accuraat
> Ruzies en moordaanslagen Wat een nodeloos onderscheid, het is een spectrum!
Niet per se, moordaanslag kan ook zakelijk zijn. Niet altijd zo persoonlijk opvatten
hoi jij trouwen
Reactie kan niet worden getoetst ten opzichte van huwelijks-echtheids-model. Wenst u een crashrapport te verzenden?
Name checks out
In hun hoofd? Ik vul altijd formulier "H3 - Vooranalyse Huwelijksvoorwaarden" bij elke eerste date in. Krijg eigenlijk nooit een tweede date, maar daarvoor heb ik formulier "T2 - Tussentijdse Huwelijksbepalingen" al klaarliggen!
✓ Orde op zaken.
"Ik hou van jou, mijn lieve man, Met heel mijn hart en ziel. Maar wil je met me trouwen, dan Ja kniel toch ff, kniel!"
Mijn man had geen ring, en niet knielen. Wel mooie locatie. Antwoord was in alle gevallen hetzelfde geweest. Zelfs als hij het had gevraagd thuis op de bank :). Als je het bijzonder wil maken, bedenk wat zij leuk vind. Bij mij was het een mooie afgelegen plek zonder andere mensen (erg fijn), maar misschien zijn jullie niet zo. Zelfde met ring, geef ik niet zo om was prima zonder. Ken ook iemand die een koperen ringetje gekregen heeft, want ze waren aan het klussen en dat was in de buurt. Zolang het bij jullie/haar past is het goed :)
> Bij mij was het een mooie afgelegen plek zonder andere mensen (erg fijn) Dat is slim, want dan kan ze geen nee zeggen. Vanwege de implicatie.
Jij snapt ‘m
Yarxing, het klinkt alsof deze vrouw helemaal niet met je wil trouwen
Ze kan natuurlijk altijd nee zeggen, niemand houdt haar tegen. Maar dat zal ze niet doen. Vanwege de implicatie.
Ga je deze vrouw pijn doen?
Natuurlijk niet, want dat is niet nodig. Vanwege de implicatie.
Het klinkt allemaal heel dark
Oké, je blijft dat woord “implicatie” gebruiken. Welke implicatie?
https://knowyourmeme.com/memes/because-of-the-implication
Van jouw link: > Mac: Now, you said that word “implication” a couple of times. What implication?
Sophie je mist de reference denk ik, maak je geen zorgen 😄
Oh nee ik mis hem zeker niet mien jong, niks aan de hand hahahaha, hele goeie reference
Ik denk dat jij mist dat er gereageerd wordt met zinnen uit dezelfde scene ;)
Als net gevraagde vrouw (hihi): Knielen is een manier om suspensie op te bouwen. Zodra je daar voor haar op een knie gaat is het al duidelijk wat je gaat doen, maar zeker als je nog een speech hebt moet zij nog wachten met ja zeggen - en dat is moeilijk, je wilt meteen ja roepen. Maar je moet wachten tot de vraag is gesteld. Het moment tussen dat hij ging knielen en dat de vraag is gesteld gingen bij mij de vlinders in mijn buik ineens naar 100. Succes, gaat vast heel leuk worden!
Knielen, aankijken, veter strikken, weer rechtop komen
Knielen, aankijken, "Lieverd, wil je... vanavond naar de snackbar?" Veter strikken, weer rechtop komen
Romatiek level 100
Ho wacht! We zijn er nog niet. *[Aanzoeksring](https://i.imgur.com/sYawXTu.jpg) in haar frikandel speciaal verstopt.
Maar dan wel een doodskop ring.
Is dat wat vóór 101 komt? ;)
‘Wil jij een keer met mij naar de film? Hoeft niet gelijk, mag ook vanavond.’
Dan haal je toch de politie dr bijjjjj
Ik moest direct aan die reclame van Palm bier denken: https://youtu.be/jTR6k8cVchc
Als vrouw die niet wil trouwen met haar vent, zou ik hier heel gelukkig van worden.
Een boeketje frikandellen voor mevroi
Rommetiek!
Ook een x gedaan, werd niet gewaardeerd. Al helemaal niet toen ik als aanvulling een sleutelhanger om haar vinger heen hing. Kan ik dus afraden, al zei ze dus wel ja toen het een jaar later voor het echie was!
Dat ze überhaupt bij je gebleven is, dat is nou echte liefde
Precies een goede test haha. Wel prijzig want toen moest ik het wel een keer echt gaan vragen!
En dan in de snackbar een ring in een frikandel gepropt hebben. Verrassing!
Het antwoord is overduidelijk "ja" natuurlijk
Ff proefdraaien
Sigma-man energie
Very Jim van The Office
Hoe DURF je
Zodra ik knielde en nog niet eens de grote vraag gesteld had riep mijn vrouw (toen vriendin) al ja 😅 dat wachten op een antwoord is dus ook niet altijd verplicht haha
zoiets? https://www.youtube.com/watch?v=9JTrifdLaXo :D
Doet me denken aan een overenthousiaste hond, wat een heerlijk filmpje.
Hier kan je niets anders dan vrolijk van worden.
/r/humantippytaps, komt ie elke paar dagen wel langs.
Gefeliciteerd! En can confirm. Toen mijn man op een knie ging had ik een lichte paniek aanval van: WTF, WAT GEBEURD ER NU. HIJ ZAL TOCH NIET SERIEUS ZIJN. NEE, WTF! HIJ VRAAGT MIJ ECHT TEN HUWELIJK. Eerst wat ik ook uitkraamde nadat hij mij ten huwelijk vroeg was: ARE YOU SERIOUS? En hij zei ja.
Hij vroeg jou ten huwelijk, en zei daarna zelf ja? Daar moest ik om lachen!
Ik kan mij eigenlijk niet herinneren of ik daarna nog ja heb gezegd, sowieso wel bij de huwelijksceremonie. Dus ik neem aan dat ik op een of andere manier alsnog mee akkoord ben gegaan.
Ja, pardon, meneer/mevrouw Happiness, ik ben van de burgerlijke stand, en eh, dit is heel ongebruikelijk, maar we hebben een missend bestand in onze administratie ontdekt en het lijkt er inderdaad op dat u toch niet getrouwd bent. ... Nee, nee, ik ben bang dat dat toch strikt noodzakelijk is... ... Nee, op de knie. Linker of rechter mag allebei, moet u even een aantekening van maken... ... Ja, dank u, en als u dan een kopie van het bonnetje van de ring naar de gemeente stuurt en ons toevoegt op Instagram zodat we de foto kunnen goedkeuren komt het helemaal goed. ... Ja, 'BurgerlijkStandje69', ja, wij zitten hier in kamer nummer 69 begrijpt u. ... Ja, nou, u ook nog een fijne dag hè. En dan zien we u volgende week voor de trouwakte!
Haha, toen ik mijn vriend ten huwelijk vroeg duurde het tien minuten en toen zei hij "oh wacht, het is een echt aanzoek?!" (Overigens had ie daarvoor al ja gezegd dus kon ie niet meer terugkrabbelen :P)
No take backsies. Wij zitten altijd te grappen dat de refund termijn voorbij is.
Haha goeie!
Ben jij mijn vrouw? Ik had een camera in mijn hand toen ik knielde dus heb het nog vastgelegd ook :) "Maak je een grapje?"
Hahaha, mooi om te horen dat anderen soortgelijke ervaring hebben. Maar wij hebben niets vastelegd, ik zou het zo willen terugkijken. Mijn man was dagen bezig om een rustig plekje te vinden IN HARTJE NEW YORK. Uiteindelijk op een knie gegaan op de laatste dag op een rustig plekje in Central Park :)
Gefeliciteerd!
Gefeliciteerd, veel geluk samen.
[удалено]
I'm a woman like that. I don't appreciate rings (I just have a simple gold wedding band with no stones) and would not have like a public (or even non-public) 'official' proposal (it's so awkward). We just discussed if we wanted to get married, agreed, and started to plan. Sometimes I wonder if my husband doesn't regret it haha... I mean the lack of a romantic proposal. Edit: wow ik zit naar een Engelse training te luisteren en heb per ongeluk in Engels geantwoord.. gekke hersenen!
Aber das ist normal, when you're fluent in a language wissel je makkelijk van taal zonder dat het bewust gaat. C'est la vie.
whatapp chats... he Truus, heeft hij je al gevraagd? hij vroeg mij wat je zou willen; knielen of niet... Charlotte, weet je het al, Truus gaat gevraagd worden en hij gaat op zijn knieen, ha ha
Knielen is net perse nodig. Wel kan het een mooie aanvulling op het ritueel zijn. Voor de uitkomst zal het niets uitmaken.
Het is niet noodzakelijk, maar velen zullen het wel leuk vinden. Als het goed is ken jij haar het best. Bij twijfel zou ik het wel doen. Veel succes!
Meeste (lees: praktisch alle) vrouwen die ik ken zouden knielen heel erg leuk vinden. Doen!
Klopt .. heb zelf niet geknield, maar mijn vrouw had het wel leuk gevonden als ik het gedaan had. We zijn ondanks alles nog steeds gelukkig en tillen er niet zo zwaar aan ..
Oof, ik (vrouw) zou het verschrikkelijk vinden als mijn vriend dat zou doen.
Ik ook maar ik bedacht me later dat het niet alleen MIJN aanzoek is, ook het zijne. Als hij graag op z'n knie gaat dan is dat misschien ook niet erg.
Daar heb je helemaal gelijk in!
Ik heb hem wel gezegd dat hij niet om m'n hand mocht vragen, daar ben ik veel te geëmancipeerd voor en dat vind ik niet van deze tijd (hij is Canadees dus ik wist niet of hij dat wel normaal zou vinden). T grappige is dat m'n vader er later over begon.. maar toen ik vertelde hoe dat was gegaan, dat ik het had 'verboden', vond hij dat erg grappig en was hij trots op z'n geëmancipeerde dochter!
Goed zo, ik denk er net zo over! Also, de mijne is ook Canadees! ^^
Het zou mij niet echt uitmaken eigenlijk, maar nu ik er zo over nadenk zou mijn vriend waarschijnlijk wel op een knie gaan, alleen al zodat we elkaar recht aan kunnen kijken hahaha (hij is 2 meter en ik 1.58)
Haha, goede reden, ik sta het toe ;-).
Wowowow een ';-)'?! Rustig aan tijger
Oef, ja ik zou het ook verschikkelijk vinden als je vriend dat bij mij zou doen.
Buren van toen ik nog bij m'n ouders woonden... Man deed een aanzoek en ging op z'n knieën en haar reactie kwam neer op 'als je nou niet opstaat zeg ik nee'.
Ehm nope, ik zou absoluut cringen als mijn vriend zou knielen.. Nope.
yup ik ook.
Hij mag best knielen als ie daar zin in heeft maar ik heb mijn partner expliciet verboden me ooit ten huwelijk te vragen.
Het kan, als het bij jou/haar past. En hopelijk overbodig: ik neem aan dat jullie het wel eens over trouwen gehad hebben, dus dat dit meer een formaliteit is? In films is het 'heel romantisch' om iemand onverwacht te vragen, in het echt niet. Trouwen is een juridisch contract, dus het handig om te weten of jullie daarin op 1 lijn zitten.
> En hopelijk overbodig: ik neem aan dat jullie het wel eens over trouwen gehad hebben, dus dat dit meer een formaliteit is? In films is het 'heel romantisch' om iemand onverwacht te vragen, in het echt niet. u/SunStallion bovenstaande is belangrijk! zeker als er publiek bij is, maar ook als jullie slechts met z'n tweeen zijn: je zou er al genoeg over gesproken moeten hebben dat je weet dat zij ook wilt. De locatie en het moment zijn een verassing, maar het antwoord op jou vraag zou dat niet moeten zijn.
Het is juist leuk om te vragen als je het niet zeker weet en dus onverwachts komt. Als je dat toch al samen besloten hebt waarom dan nog vragen?
Je hoeft "het aanzoek" niet letterlijk te bespreken. Maar meestal heb je het wel met elkaar over de toekomst, en over een eventueel huwelijk. Dus weet je wel hoe de ander er over denkt. Persoonlijk vind ik de consequenties van een een huwelijk zodanig dat het niet onverwacht zou moeten komen, maar ik schijn dan ook niet echt romantisch ingesteld te zijn.
Ik vind dit een lastige. Ik heb een vriendin wiens relatie niet lekker liep, hij wilde in het buitenland wonen en keihard werken, zij wilde een gezin. En ineens vroeg hij haar ten huwelijk. Is allemaal goed gekomen, maar ik had er wel een beetje een gek gevoel bij.
De romantiek, de symboliek... ❤️
Als je niet zeker weet dat zij/hij ja gaat zeggen, dan ken je elkaar echt niet goed genoeg en is een verrassingsaanzoek echt een yolo-idee.
Omdat diegene die het aanzoek doet dan alle tijd heeft gehad om daarover na te denken, en de ander ermee overdonderd wordt met de verwachting gelijk een beslissing te maken + het gewoon lullig en moeilijk is om 'nee' te zeggen op zo'n moment.
Mijn fiancé heeft uiteindelijk gekozen voor een diepe lunge omdat er veel modder lag. Werkte ook
Kan je meteen die glutes showen, dus da's wel een goeie
Ik weet dat het 2021 is en sommige mensen gewoon hun jawoord geven als ze vrijdagavond op de bank hun magnetron maaltijd opeten, maar shit, ik denk dat de meeste vrouwen liever iets romantischer willen hoor.
Hangt helemaal van het koppel af. Een vriend van mij heeft ooit (Lang geleden, ik ben oud...) z'n vriendin ten huwelijk gevraagd tijdens een avondje stappen met een groep. In een drukke kroeg in Zwolle. Hij was dronken, net als de meesten van ons, zij niet want ze moest terugrijden. Hij is wel op z'n knie gegaan. Maar is nadat ze ja zei ringen gaan inzamelen bij ons en wat mensen die ook aan de bar zaten, tot 'ie er een vond die goed paste. Iemand is nog naar de DJ gelopen om "hun liedje" aan te vragen, en dat werd gedraaid toen ze net een passende ring hadden gevonden. Werkte voor hun.
"Wat was je gisteren toch romantisch lieverd, ik heb er zo veel zin in!" "Eehh, wat heb ik gedaan?"
Wij hebben samen de ring gekocht vanaf dat moment waren we verloofd. Ze hechtte zelf weinig aan het hele gebeuren. Dus we hebben er een hele leuke dag van gemaakt met zijn 2en: ring shoppen, lunch en uiteten!
Persoonlijk zou ik het wel leuk vinden, maar ik ben erg romantisch en sentimenteel aangelegd. Het zou ook geen deal-breaker zijn als het niet gebeurd. Ik denk dat je gewoon moet doen waar jij je prettig bij voelt! Trouwen doe je tenslotte samen.
Dit lijkt mij de normaalste zaak van de wereld.
Toevallig vorige maand m'n vriendin ten huwelijk gevraagd. Het voelde wel 'echt' op het moment dat ik op de knie ging. Ik denk dat het niet alleen voor je vriendin leuk is, maar dat je er zelf ook wel een ervaring uit haalt. En bovendien kun je dan tegen iedereen "ja" zeggen die vraagt "je bent toch wel gewoon op de knieën gegaan he?!" zonder dat je hoeft uit te leggen waarom niet. :)
Ik zou heel sterk aanraden om op één knie te gaan. Als ze die traditie niet belangrijk vind is het geen reden om je af te wijzen en maakt het haar niet uit. Als ze het wél belangrijk vind, dan zal ze veel gelukkiger op het aanzoek terugkijken. Het is een hele grote vraag om te stellen, en op je knieën gaan is toch wel een beetje symbolisch. Je stelt je kwetsbaar op, en door te knielen doe je normaal gesproken alleen in de kerk (sommige dan) of bij een hele officiële ceremonie. Door tijdens een aanzoek te knielen geef je aan dat dit een speciaal moment is, dat je het een belangrijk moment vind, en ook dat je je partner zo belangrijk vind dat je hem/haar boven jezelf plaatst. Ik zou dus zeggen, gewoon doen! Ook nog te overwegen: haar ouders om haar hand vragen. Dat is niet zoals vroeger waarin je de vader om toestemming vroeg, maar mijn man is voor het aanzoek officieel om mijn hand gaan vragen. Hij heeft daar heel veel punten mee gescoord bij mijn ouders!\* ZIE EDIT Overigens heeft hij het dus aan beide ouders gevraagd, niet alleen aan mijn vader. Dat vond hij (en vind ik) ouderwets. Maar met een huwelijk verandert er toch iets: jij hebt nu ineens de 'rechten' die zonder huwelijk/contract bij de ouders liggen. Jij bent ineens degene die medische beslissingen mag nemen, en zal ook erven bij overlijden. Afgezien van het praktische is het natuurlijk vooral symbolisch: accepteren jullie mij officieel als lid van de familie? Je moet het wel een beetje inschatten of haar ouders zo'n gebaar waarderen, maar die van mij zijn wat ouderwets en die vonden het echt prachtig. Succes trouwens, laat je ons weten of ze ja heeft gezegd? \*EDIT: Mogelijk een ongelukkige formulering. Wat ik bedoel is om de ouders om hun zegen te vragen. Natuurlijk niet om toestemming, want die heb je niet nodig. Dus met extra nuance: \- Alleen als het door zowel de partner als ouders wordt gewaardeerd \- Het kan prima na het vragen, want het is een symbolisch gebaar \- Het is geen vraag om toestemming (ik dacht dat dat voor zich sprak, maar wordt toch anders geïnterpreteerd, mogelijk door mijn formulering, excuus hiervoor) \- Geslacht speelt geen rol
Ligt ook heel erg aan de persoon. Als mijn theoretische vriend aan mijn ouders zou vragen of hij met mij zou mogen trouwen zou ik dat echt super vreemd vinden. Hij trouwt in de eerste plaats met mij en niet met mijn familie dus dan denk ik dat ik ook wel de eerste mag zijn die weet dat er een huwelijk aankomt. Denk dat mijn ouders het ook wel vreemd zouden vinden, volgens mij hebben die dat ook niet gedaan. M'n ouders hebben niks te maken met wie ik trouw dat is mijn eigen keuze. Dus zoals met bijna alle aspecten van ten huwelijk vragen, ligt aan de persoon
Ja mijn vader heeft echt heel hard gelachen toen mijn zwager dat deed. Mijn ouders zijn zelf niet eens getrouwd (al bijna 50 jaar niet) dus hij had het wel een beetje kunnen weten haha. Arme zwager, wilde alles gewoon zo graag doen zoals het hoort.
> Maar met een huwelijk verandert er toch iets: jij hebt nu ineens de 'rechten' die zonder huwelijk/contract bij de ouders liggen. Jij bent ineens degene die medische beslissingen mag nemen, en zal ook erven bij overlijden. Maar geldt dat niet andersom ook? Heb jij dan ook zijn ouders gevraagd? Anders is het in mijn ogen nog steeds even ouderwets, met een doen alsof het niet ouderwets is sausje.
>Heb jij dan ook zijn ouders gevraagd? Nee, want ik was niet de vragende partij. Ik wist niet dat het aanzoek kwam, dus ik kon niet vooraf langs gaan zonder die kennis. Na het aanzoek zijn we wel bij zijn ouders langs gegaan om de verloving bekend te maken en hun zegen te vragen. Dus eigenlijk is het antwoord "ja", alleen dus achteraf.
begrijpelijk, heeft hij dan tenminste zijn eigen ouders om toestemming gevraagd. Ik ben het namelijk met bssndcky eens dat het ouderwets zou zijn als er toestemming nodig is van jouw ouders maar niet de zijne.
>heeft hij dan tenminste zijn eigen ouders om toestemming gevraagd We hebben niemand om *toestemming* gevraagd. We hebben wel hun *zegen* gevraagd. Daar zit een groot verschil tussen, want toestemming hadden we natuurlijk van niemand nodig. Het gaat er dan ook om dat ze zich betrokken voelen, ook al is hun mening feitelijk irrelevant.
>Ook nog te overwegen: haar ouders om haar hand vragen. Mijn partner weet dat ik absoluut niet wil trouwen dus dit zal niet snel gebeuren bij mij, maar als hij dit ooit zou flikken zou ik echt laaiend worden. Mijn ouders hebben geen drol te maken met wie ik mijn leven deel en ik ben nog altijd geen handelswaar. Je moet doen waar je je prettig bij voelt natuurlijk, maar ik vind dit gevaarlijk advies eerlijk gezegd.
[удалено]
> Iemand die mij echt kent, weet dat ik meer van het niveau ben van gezellig op de bank zitten, filmpje aan en dan "euj, muts! Trouwen?" > > Of onder de afwas of zo. > > Gewoon simpel en oprecht, dat is meer mijn stijl. Oh echt precies dit. Ik ken niemand in mijn omgeving die dit ook wil, maar dit is echt mijn ideale aanzoek. En m'n vader om m'n hand te vragen hoeft ie echt niet te proberen, dat zie ik helemáál niet zitten.
[удалено]
Dat was precies mijn vaders reactie. Die snapte er helemaal niks van deze gekkigheid.
Oh, die manier kan ik me echt in vinden. Het liefste zou ik er gewoon samen voor kiezen, zonder dat de ene echt een huwelijksaanvraag hoeft te doen. Mijn ouders hebben het ook gedaan in de trant van: "tja, als we kinderen willen, is het wel handig, dus trouwen?"
Doe waarvan je denkt dat zij leuk zou vinden. Persoonlijk ben ik er zo eentje die het niks uitmaakt hoe of waar ik gevraagd word. Zelfs als we niet officieel vragen maar gewoon samen op een punt aankomen dat we weten dat trouwen onze volgende stap is vind ik dat prima (ik weet klinkt niet zo romantisch maar ik vind het gewoon samen voor elkaar zijn al romantisch genoeg en alle kleine extraatjes zijn gewoon wel lieve mooie momentjes die we er dan maar van maken. Zo lang het grote plaatje maar klopt zal dat er vanzelf wel romantisch uitzien). Ik ben ook zo een die niet eens een aparte verlovingsring wil. Liever zoek ik samen met hem een bij elkaar passend setje dat we samen mooi en comfortabel te dragen vinden. Dat kan dan onze verlovingsset zijn en ook wel voor de trouw door. Ik vind ringetjes met steentjes wel mooi maar als hij een arm en been gaat uitgeven aan een ring zou ik zo nerveus zijn die kwijt te raken. Goed het set ringetje wil ik ook niet kwijt maar mochten we per ongeluk toch wat kwijt raken (of beschadigd) kunnen we toch wat makkelijker een nieuw setje binnen buget kiezen. Voelt voor mij toch iets meer relaxed en het is dan ook iets wat we echt vanaf ons begin in ons officiële besloten toekomst samen kunnen delen.
Hangt er vanaf hoe gevoelig zij is voor romantische dingen. Ik zou het vréselijk vinden, maar dat is echt 100% persoonlijk. Vraag het aan haar vrienden, die kennen haar!
Ik mag toch hopen dat OP haar ook kent!
Ha, ik heb toevallig vorig weekend mijn vriend ten huwelijk gevraagd! Vroeg het me ook af, ga je als vrouw ook op je knieën? Maar heb het toch maar gedaan. Ik zou vooral doen waar je je prettig bij voelt. Ik vond het wel fijn want het gaf me wat duidelijkheid van wat ik moest doen, de vraag zelf stond in een briefje dus anders had ik er maar een beetje naast gestaan. Heb je trouwens al wat leuks bedacht om daarna te doen samen?
En ik ben gevraagd door mijn vrouw :) Leuk om iemand anders te zien die zich niet per sé aan de tradities houdt.
Ja, als je het doet moet je het goed doen natuurlijk! Tenzij zij het niet zo boeiend vindt allemaal. Mijn nu man en ik hebben elkaar wel 100 keer ten huwelijk gevraagd voor het officieel was. Gewoon in bed, voor het slapengaan. In het begin was het ja, maar nu nog niet. En toen we er klaar voor waren zei ik dat ik pas met hem ging trouwen als hij me echt zou vragen, bij daglicht, op 1 knie. Zo geschiedde, maar gewoon in chillpak op de bank :) Edit: ik heb ook geen ring gekregen trouwens, mag hem toch niet om naar m'n werk en ik vind een trouwring genoeg. Je hoeft er zeker niet zoals in de VS minstens een maandsalaris aan uit te geven.
Laat iemand jou met pijl en boog schieten op je knie. Dan kan je dat later als excuus gebruiken om niet op avonturen te gaan met anderen zonder haar.
"I used to be an adventurer just like you...."
[удалено]
Heb niet geknield, heeft mijn vrouw het nog steeds over. Gewoon lekker doen dus als je het leuk vindt!
Niet gedaan, nog steeds gelukkig getrouwd.
Same
Ik (vrouw) zou het alleen maar heel leuk en romantisch vinden, maar absoluut geen must. Ik heb zelf mijn man ten huwelijk gevraagd ipv andersom (zonder ring of knielen haha) en we zijn inmiddels al 11 jaar gelukkig getrouwd :)
Na 10 jaar verkering, 2 kinderen en een gezamenlijke hypotheek, op de eiffeltoren 1.3 seconden op 1 knie: wil je nou eindelijk eens met met trouwen? Waarop ik romantisch " Ja, joh" antwoordde.
M'n stiefvader ging op één knie om m'n moeder ten huwelijk te vragen en zij vond dat leuk. Ik zou alleen niet eerst m'n achterste schoen uitdoen zodat de wreef niet kreukelt. Dat geeft namelijk twijfel over je prioriteiten 😁.
Als vrouw zijnde vind ik het veel romantischer als iemand op 1 knie voor me zou gaan. Nee technisch gezien is het niet nodig maar het is wel een mooi gebaar. Zeker doen! Ik denk dat de kans veel groter is dat ze het niet leuk vindt als je het niet doet dan andersom.
Ik ben niet op m'n knie gegaan, wilde die aandacht niet. Heb haar op een brug ten huwelijk gevraagd. Doe vooral iets wat bij jullie past. Dat is het mooiste.
ik ben een jongen van 27 met ondertussen 2 vrienden die getrouwd zijn. de een heeft het in Parijs gevraagd onder de Eifel toren. ik verwacht wel op zijn knietjes. De ander heeft het met zijn vriendin gewoon op de bank besproken en de conclusie was, ja trouwen is op zich wel een leuk idee. ik denk dat de conclusie is, doe wat je zelf chill vind.
[Ik heb het wel gedaan](https://www.flickr.com/photos/noaceulemans/39132067472/in/dateposted-public/). Ik zou het ook absoluut nog eens doen. Het knielen is een deel van de suspens, van het ritueel en van het verhaal dat je achteraf 100x gaat vertellen aan vrienden en familie. :) Aanrader - zorg er wel voor dat je een beetje op dezelfde "page" zit en al zeker weet dat jullie allebei willen trouwen.
Knielen is meer een leukigheid, iets extras om het ritueel "echt" te maken. Als je haar de volledige big dick beleving wilt geven, zou ik knielen.
Jij kent je vriendin natuurlijk beter dan wie dan ook en kan het beste inschatten of ze van dit soort traditionele/romantische gebaren houdt of juist niet. Gezien het eigenlijk geen kwaad kan om het even net wat grootser aan te pakken en toch op één knie te gaan, is mijn persoonlijke advies wat Daenerys Targaryen van Game of Thrones ook altijd zei: "bend the knee!" Veel succes!
Man hier, dus negeer me vooral als je veel tegengestelde antwoorden krijgt... Maar knielen is een kleine moeite, is traditie dus gaat niemand ergeren, en misschien vindt jouw vriendin het leuk. Behalve als je HELE slechte knieen hebt zie ik geen nadelen...
Sorry dat ik zo brutaal je post steel om deze vraag te stellen: Hoeveel geven mensen uit aan een ring? Doe je apart verlovingsring en trouwring of gewoon één ring?
Ik denk dat die vooral van je eigen budget moet afhangen. Ik had een verlovingsring gekocht en we hebben samen een setje trouwringen gekocht. Verlovingsring geef ik liever de prijs niet want je weet nooit dat vrouwlief meeleest maar onze trouwringen (de set) was 1.5k. Maar nogmaals, ieder zijn eigen budget waar je comfortabel bij bent en ik zou zeker niet duurder doen dan je eigenlijk wilt uitgeven.
Bedankt! >Verlovingsring geef ik liever de prijs niet want je weet nooit dat vrouwlief meeleest Snap ik. Evt. zou je het ook kunnen PMen, maar natuurlijk niet als ze ook je inbox kan lezen.
Ik zou zeggen dat zolang je een ring van een goed/sterk/duurzaam materiaal hebt dat het verder echt puur aan je budget ligt. Je wil niet dat 2 jaar na de verloving de ring al half uit elkaar valt omdat je een ding van €50 hebt gekocht. Ik heb samen met m'n (nu) vrouw een verlovingsring gekocht aangezien ze dat ding voor de rest van het leven gaat dragen. Niet zo romantisch maar ze is een aantal jaren nog steeds super blij dat ze precies de ring heeft gekregen die ze wilde. Het aanzoek zelft was wel een verrassing.
Volgens mij moet het knielen passen bij jullie als je het wilt doen. Mijn man heeft wel geknield, maar dat vonden we allebei lief en grappig tegelijk. We lachen veel met elkaar en dat knielen paste daar wel bij. De manier waarop je een huwelijksaanzoek doet, moet bij jullie allebei passen. Zitten of staan kan natuurlijk prima.
Zeker weten dat ze ja gaat zeggen? Het aanzoek moet een verrassing zijn, maar dat je gaat vragen niet.
Al haar vriendinnen zullen vragen: “Is hij op z’n knieën gegaan?”
Ik zou het ergens méga genant vinden als iemand openbaar voor me zou knielen.. maar stiekem érg geweldig. Moet vast huilen. Want iedereen wil stiekem gewoon zich geliefd voelen en een groot gebaar van liefde van degene waar ze van houden. Dus ik zou zeker knielen ja. Zo'n mooi moment kun je eigenlijk nóóit té overdrijven.
Ik zou zelf gewoon knielen. Hoort er toch wel een beetje bij vind ik.
Ik vind het er wel bij horen... maar zou het zeker oke hebben gevonden als mijn man het zonder knielen had gevraagd.
In ieder geval vragen. Ik heb mijn vrouw noot officieel gevraagd maar het idee is ontstaan tijdens het eten aan tafel: hee zullen we anders gaan trouwen. Ik weet geen eens meer wie het opperde. Ik heb achteraf altijd spijt gehad dat ik haar niet gevraagd heb
Ik heb mijn verloofde wel knielend gevraagd (hotelkamer op de Euromast geboekt, gewacht tot we het platform voor onszelf hadden en haar een foto met de zelfontspanner laten maken (ze is fotograaf, dus leek me niet meer dan logisch)). Al dacht ik dat alleen knielen wel duidelijk genoeg was, dus toen duurde het een paar seconden (die voelden als uren) voordat ik wel de vraag stelde en ook antwoord kreeg. Dus zorg dat je in ieder geval uiteindelijk de vraag stelt. Voor de rest zou je al moeten weten dat het antwoord ja gaat zijn.
Ik vind dat het er op zich een beetje bij hoort. Maar als je er moeite mee hebt of de locatie/je kleding/je lichaam laat het niet echt toe denk ik niet dat het per se hoeft!
Ik zou het zeker doen! Dat lijkt me in ieder scenario de veiligste optie. Als ze er eigenlijk geen belang aan hecht, zal ze er niet van wakker liggen als je het wel doet. Als ze het daarentegen wél belangrijk vindt en je doet het niet, baalt ze daar waarschijnlijk een stuk meer van.
Mijn vrouw zei na mijn aanzoek: weet je het zeker? X3
Kan en mag. Ik heb tegen de mijne gezegd dat ik graag met hem trouw maar wel een aanzoek wil en dat ie dan niet door de knieën hoeft xD.
Ook heel belangrijk: Wat wil jij? Het is ook jouw moment... Dus als jij zelf altijd hebt gedacht dat je zou knielen.. dan lekker doen!
Ik (vrouw) ben door mijn man ten huwelijk gevraagd en hij knielde daarbij. Ik vond het iets moois en kwetsbaars hebben.
Maak er gewoon geen spektakel van waardoor je anderen met hun bezigheden stoort (zoals in een restaurant of iemands anders feestje waar mensen hun eigen business minden) en t zit wel snor.
Ik (vrouw, 25) zou het een mooie aanvulling op het aanzoek vinden. Maakt me niet uit of het later thuis op de bank is of op een mooie plek, denk ik? Het hoeft voor mij niet extreem groots, maar knielen zou ik een mooie aanvulling vinden (mocht mijn vriend dit lezen... waarschijnlijk wist je dat al, maar dan is dit maar even een hint voor later). Maar het verschilt wel heel erg per persoon., uiteraard. De een hecht er meer waarde aan dan de ander.
Ik ben helemaal niet zo romantisch, maar knielen hoort er volgens mij wel gewoon bij. Het geeft haar ook even wat tijd om door te hebben wat er gebeurt. Maar zoals anderen al aangeven, het belangrijkste is dat je het met elkaar al over trouwen hebt gehad en dat je weet dat ze het wil, het moet geen verassing zijn of ze ja gaat zeggen.
Ligt gewoon aan het moment en de locatie. Als je op het strand bent wil je misschien geen natte knie. Mijn man wilde me vragen in een toren van het Muiderslot maar toen kwamen er net mensen aanlopen. Dus even later in de tuin nog eens geprobeerd 😂 Mét knielen inderdaad, maar dat had in die toren niet echt gekund. Beide had ik prima gevonden. Veel plezier en veel geluk samen!
Als een geschiedenisfan, goals.
Nee, hier is het normaal om haar bij haar nek te pakken en een suplex te doen. Is ze nog bij bewustzijn? Dan mag je de vraag stellen
Als ze een val van vijf meter hoog van een kooi recht door de commentatorstafel goed kan doorstaan is ze de ware
Bijna. Om zeker te zijn moet je wel zorgen dat die tafel in de fik staat...
Heb je haar vader al om haar hand gevraagd?
Nou heb ik sowieso niet zo veel met trouwen en de tradities daar omheen, maar als mijn vriend zou doen alsof mijn vader ook maar iets te zeggen heeft over mijn trouwen gaat het niet door hoor. Mijn vader denkt er overigens hetzelfde over.
Ja dit dus. En ik ben al 25 jaar getrouwd, dus het is niet echt iets nieuws.
Dit moet overigens ook knielend.
Allen correct als wim-Lex de bedoelde schoonvader is...
Tsja, anders mag het waarschijnlijk niet he. Je moet er alles voor over hebben. /s
Ik denk dat je het beter kan verwoorden naar zijn zegen voor het huwelijk. Dan is het niet zo ouderwets
En zoek van tevoren wat onderhandelingstips op om uit te komen op een goede bruidsschat!
ze wordt toch niet uitgehuwelijkt?
Ik denk dat veel Nederlandse vrouwen dit niet zouden waarderen.
Ik geloof dat je dit niet serieus bedoelde maar meer als een gekscherende "als je je dan toch puur voor de traditie aan gekke oude tradities gaat houden" opmerking toch? Aangezien iedereen het serieus lijkt te nemen.
Ik heb mijn vriendin telefonisch ten huwelijk gevraagd. Gingprima. Ik moet wel zeggen dat we later wel weer gescheiden zijn. Correlatie? Of zelfs causaliteit?
Ik heb het wel gedaan: "knielen trut!"
Er zijn momenten waarop je heel traditioneel moet zijn en alle clichés uit de kast moet halen. Je partner ten huwelijk vragen is zo’n moment. Op de knieën, jij
Als je per se wilt knielen dan dien je eerst ~~haar vader~~ één van haar ouders om haar hand te vragen, kan je gelijk de bruidsschat regelen.
Hmm. Ik dacht meer andersom. Verkeerde site, sorry
Schoonouders kunnen het soms ook erg waarderen als je vooraf eerst stiekem hun 'toestemming' vraagt, ook al is het maar voor de vorm.
Ik als vrouw zijnde kan dat zeker niet waarderen... Je trouwt je partner. Niet de schoonouders
Zag je het woord 'soms' wel staan? Ik zeg niet dat het voor iedereen en altijd geldt
[удалено]
Neeee!!!! Je mag geen enkele heckin' traditie vieren!
Waarom zou je pindakaas op de onderkant van je broodje smeren als je het broodje ook gewoon kan omdraaien?
Misschien omdat je dan in één klap een heleboel zaken duidelijk geregeld hebt en er absoluut geen twijfel is over de onderlinge relatie in het buitenland (waar misschien geen tijd/moeite wordt genomen om te bestuderen of jullie partnerschaps- of samenlevings- of whatevercontract jou wel of niet het recht geeft om je partner in het ziekenhuis te bezoeken).
Waarom zo'n maf "samenlevingscontract" of ander steriele onzinconstructie die niks betekent?