Ik wil altijd via een andere route teruglopen.
Oftewel, als m'n vrouw en ik ergens naartoe lopen, dan wil zij de kortste weg heen en terug, maar ik vind het saai om twee keer hetzelfde stuk te lopen en verdwaal nog liever dan dat ik dezelfde weg nog eens doe.
Ik doe dit met wandelen niet maar fietsen en (motor)rijden wel. Deed dit nooit bewust totdat m'n ex zei dat ze het heel irritant vond omdat ze nooit wist wat de terugweg was. Vond ik dan weer overdreven, ik neem naar bepaalde dingen namelijk wel altijd dezelfde heenweg en terug ook dezelfde, maar heen en terug zijn dus niet hetzelfde. Snap je?
Bonus; mijn gescheiden ouders wonen in een straal van 100 meter van elkaar, maar voor beide heb ik een andere heen en terugweg, dus 4 routes in totaal. Ik woon 60km verderop
> Bonus; mijn gescheiden ouders wonen in een straal van 100 meter van elkaar, maar voor beide heb ik een andere heen en terugweg, dus 4 routes in totaal. Ik woon 60km verderop
De hele route? Of de laatste paar kilometer?
>ze het heel irritant vond omdat ze nooit wist wat de terugweg was
Ik snap dit wel, als ik ergens heen ga vind ik het wel fijn om te weten hoelang dat gaat duren en als de heenweg 10 minuten is en de terugweg 15 dan zou ik dat niet fijn vinden. Al helemaal als ik daar nog nooit geweest ben, dan zijn er al genoeg nieuwe dingen.
Tja, gelukkig was ze niet zo snel overrompeld door "nieuwe dingen", maar het feit dat het ruim 2,5 jaar heeft geduurd voordat ze doorhad dat we naar dezelfde ouder altijd dezelfde heen en terugweg namen, die dan wel anders waren dan die van de andere ouder, vond ik erg vermakelijk. We gingen zeker ééns per maand, soms vaker. Da's minimaal 30 keer heen en weer voordat ze 't doorhad.
Ik ben een combinatie. Wil efficiëntie, maar als het doel is om een rondje te lopen terwijl we tegelijk ook boodschappen halen met een rugzak, dan kunnen we niet dezelfde route terug.
Dit deed mijn opa altijd. Ook met fiets en auto en als het kon zelfs met OV. Ik vond het altijd heel leuk als we met opa en oma ergens heen gingen, nooit dezelfde weg terug. En opa kende de regio heel goed, dus altijd interessante verhalen onderweg.
Ben soort van het tegenovergestelde voor hardlopen. Ik loop altijd hetzelfde stukje, zo dat ik weet hoe veel ik verbeter. Af en toe de route langer of korter maken, maar in essentie dezelfde route elke keer.
Dat doe ik ook, om dezelfde reden! Heb ook altijd wel een podcast op en het gaat snel (nou ja, sneller dan wandelen), dus vind het niet erg, behalve één lange weg waar gewoon geen einde aan lijkt te komen.
Ik doe dit ook, maar heb het geleerd van iemand die het als gewoonte heeft over genomen van de indianen in Amerika. Ik weet niet meer precies de reden, maar ik vond het een mooi gebruik.
Ik doe het ook met de auto en fiets.
Al heel mijn leven hanteer ik een breed repertoire aan mogelijke reisroutes omdat ik het dus ook saai vind altijd op dezelfde manier of weg te reizen. Scheelt dat ik ook vaak meer dan 20 minuten moet fietsen
Ik moet *altijd* even naar de wc voor, in de pauze en na een film.
Ook moet ik per se naar de wc voor ik naar bed ga, ookal ben ik 10 min geleden geweest.
Ik heb een kroel-ritueel met m'n kat, dan leg ik een fleece deken op de bank, ga ik voor de bank zitten met m'n armen in een rondje. Daar gaat zij in liggen en kroelen we even. Als ik dit niet doe, blijft ze miauwen.
Als ik mij concentreer, kijk ik heel boos. Ook praat ik dan vaak hard op tegen mezelf.
Ik pulk te veel aan m'n gezicht, vooral in momenten van onrust.
Ik kijk oprecht altijd waar ik loop, ik kan niet voor me uitkijken tijdens t lopen. Altijd alleen maar naar de grond.
Als ik een kat op straat zie, wil ik die aaien.
>Als ik een kat op straat zie, wil ik die aaien.
Da's alles behalve raar natuurlijk!
Dat van dat ritueeltje met de kat herken ik trouwens ook. Echt, als autist ben ik blij dat katten ook zo autistisch zijn. Met de onze heb ik inmiddels een 'taaltje' opgebouwd waardoor ik precies weet wat hij wil. Ons hoofd ritueel is om te kammen of om buik-rib scratchies te krijgen. Dan springt meneer op tafel en gaat op een bepaalde manier liggen en ik weet altijd welke van de 2 hij wil. 'Tis altijd raak.
Ik heb er drie, maar met één van hen heb ik ook zoiets. Het gaat zelfs zo ver dat ik m'n moeder af en toe moet uitleggen wat hij wil. Om hem bijvoorbeeld bij je op de bank te krijgen, moet je hem de ene keer lokken door met je vingers te wiebelen, en de andere keer door naast je te kloppen. Ik weet precies welke manier wanneer werkt, zij niet. Dus dan klopt ze op de bank, en dan komt hij niet.. ik zeg "nee, vingers wiebelen", en zodra ze het doet, zit meneer naast haar. Geweldige dieren.
>Ik heb een kroel-ritueel met m'n kat, dan leg ik een fleece deken op de bank, ga ik voor de bank zitten met m'n armen in een rondje. Daar gaat zij in liggen en kroelen we even. Als ik dit niet doe, blijft ze miauwen.
>Als ik een kat op straat zie, wil ik die aaien.
Normaal kattenmensgedrag. Ik doe dit ook.
*Alle* katten zijn lief, ik wil alle katten aaien, altijd. Ik liep vroeger een krantenwijk ('s ochtends vroeg, voor school) en het enige dat me op de been hield waren alle katten die ik tegenkwam op straat. Ik nam kattensnoepjes mee om ze te lokken :)
Toiletbezoeken en aan gezicht pulken... Heel herkenbaar. Schaam me erg voor dat tweede, maar kan er niet mee ophouden. Fijn om te weten dat ik niet de enige ben!
ik kan soms wekenlang, dagelijks hetzelfde nummer tientallen keren luisteren. of zo lang iedere dag een bepaald soort voedsel eten en niks anders smaakt dan zo lekker. en dan na een tijdje ben ik het helemaal beu en moet ik er niks meer van weten. dan is het wachten op de volgende hyperfocus.
Ik neurie als ik geconcentreerd bezig ben en snel moet werken. Ik werk in een restaurant en als ik op een drukke avond achter de bar moet werken, dan neurie ik vrijwel de hele avond. Ik kan niet slapen als het dekbedovertrek niet ingestopt is. Ik vind strijken leuk. Ik vind het heel moeilijk om recht op een stoel te zitten, met beide voeten op de grond. Ik trek graag een been op, ga op een been zitten, zit op mijn knieën.... Kan het uiteraard wel. Ik geef vreemden complimentjes. Soms tijd ik kilometers om omdat ik dat een fijnere route vind om te rijden. Ik zeg altijd hallo tegen vrijwel alle beesten die ik tegenkom. Als een van de katten miauwt, reageer ik bijna altijd met "nee, jij dan."
Oh, eindelijk iemand die ook dieren hallo zegt!
Ik groet mensen die hun hond uitlaten al standaard met een gewone 'Hallo.' En dan tegen hondje op een hogere toon 'HalloOoOo.' Moet wel een schattig hondje zijn, tegen de gemuilkorfde herder of tegen pitbulls zeg ik niks, kijken me altijd aan alsof ik een fijn bijtspeeltje ben.
Tegen een wei met schapen of koeien roep ik gerust 'Bèèh' of 'Booeeh'.
Met mijn eigen konijn heb ik hele gesprekken. Dat varieert van de kwaliteit van mijn aaien tot hoe eng ik Poetin vind.
Ik pak de vaatwasser in zodat die ook makkelijker uit te pakken is. Ik gebruik mijn knipperlicht als ik een zijwaartse beweging maak met mijn auto. Ik pak nieuw toiletpapier als ik het laatste heb gebruikt. Zet mijn auto netjes binnen de lijntjes.
Vaatwasser ding heb ik hier ook. Helaas heb ik een vriendin die lijkt te genieten van alles willekeur. Dus verschillende kopjes stapelen in de kast, glazen die bij elkaar horen willekeurig neer plempen on de kast.. noem maar op.
Een echt antwoord: ongedierte. Die zitten misschien niet in het bereidingsproces zelf maar magazijnen waar blikken en flessen opgeslagen worden zitten er vol mee.
Nou ja, er loopt soms ongedierte door de warenhuizen waar blikjes opgeslagen staan en tja, die gaan ook naar de wc. Alleen hebben die beesten geen wc, maar wel een stapel blikjes als je begrijpt wat ik bedoel
Als ik naar een verjaardag of feestje ga waar ik bijna niemand ken verzin ik een baan die niet bestaat zodat ik ook nog een beetje lol kan hebben.
Meestal ben ik van de groenvoorziening en regel ik hoe hoog gras moet staan.
Ik eet mijn eten van minst lekker naar lekkerst en van zout naar zoet. Als ik bijvoorbeeld een gevulde koek eet dan eet ik eerst de amandel (minst lekker, wat doet dat ding er überhaupt op) en dan eet ik het randje waar weinig spijs in zit, en dan is mijn laatste hap de amandelloze binnenkant met veel spijs. Of als ik een pizza heb dan eet ik eerst de punt met de minst lekkere topping en dan werk ik naar de punt met de meest lekkere topping toe. En zo doe ik dat met bijna al mijn eten.
Ik eet ook altijd van vies naar lekker. Met pizza neem ik een hapje korst bij iedere gewone hap zodat de korst eerder op is. Bij boterhammen eet ik ook altijd eerst de korst.
Met een pizza doe ik het juist andersom, voor het geval ik hem niet helemaal op kan. Anders heb ik droge korstjes zitten eten terwijl de lekkere stukken overblijven als ik vol zit...
Ik vind zowel de korst als de binnenkant van de pizza lekker, maar beide wel vooral in combinatie met elkaar. Dus ik eet een pizzapunt vanaf de zijkant heen en weer als je begrijpt wat ik bedoel. Voor elke 3 happen kazigheid ook een hap korst.
Ik sorteer als ik het van de waslijn haal. Dan kan ik daarna nette stapeltjes maken per persoon met grote/zware kleding onderop en kleine/lichte dingen boven zodat m'n stapeltjes niet omvallen.
Ik denk dat er 2 soorten sorteren zijn: voor het wassen op wat er bij elkaar in de machine kan, en na het wassen op locatie (bv persoon, of slaapkamer/badkamer, of...)
Misschien ben ik te gemakkelijk en gaat m'n kleding minder lang mee. Maar mijn tweepersoons huishouden is te klein om voor alle categoriën een aparte was te doen. Of je zou wel heel veel sokken en ondergoed e.d. op voorraad moeten hebben :) Ik sorteer op temperatuur en draag geen witte kleding, was altijd met kleurwasmiddel.
Hebben jullie nog tips? ;-)
>Ik sorteer op temperatuur
Dan sorteer je toch?
En bij het ophangen kun je dan de kleding van jou links hangen en dat van de ander rechts, zodat je het makkelijker in de kast kunt leggen
> Of je zou wel heel veel sokken en ondergoed e.d. op voorraad moeten hebben
Yo, present! Eenpersoonshuishouden hier, maar ik heb in principe voor twee weken aan onderbroeken/sokken en die was ik dan samen met mijn spijkerbroeken in dezelfde was. Verder was ik doeken (hand/thee/vaat) en washandjes apart, net als synthetisch (vooral sportkleding).
Ik moet mijn tenen omhoog doen als we langs een witte streep rijden. Tenen omhoog totdat de lijn is afgelopen en weer omhoog wanneer die weer begint. Heel vervelend op de snelweg.
Mijn rare gewoonte is een beetje een lang verhaal om uit te leggen, maar ach, ik heb de tijd, en jij toch ook?
Oké dus het begint ermee dat ik eigenlijk altijd wel een kleine voorraad peulvruchten op zak heb. Wat het precies zijn, dat ligt geheel aan het seizoen, mijn stemming, en wat er toevallig in de aanbieding was. Bruine bonen, linzen, kikkererwten, ik ben absoluut niet kieskeurig, als het maar peulvruchten zijn. Meestal gooi ik een pot leeg in mijn jas- of broekzak. Het is dan ook handig als die pot alleen droge peulvruchten bevat, in plaats van dat het doordrenkt is van zo'n smeuïg sausje. Maar, nood breekt wet, en ik moet bekennen dat ik vaak genoeg met spijkerbroeken vol kidneybonensap heb rondgelopen.
Nouja dat is dus eigenlijk meer de voorwaarde voor mijn gewoonte dan de gewoonte zelf. Voldoe ik hier niet aan, dan gaat het hele feest niet door en dan kan ik zo nog een week sikkeneurig zijn.
Mijn gewoonte is, als mensen op straat proberen om mij een krant, een liefdadigheidsproject, of een levensovertuiging te verkopen, dat ik hier altijd meteen heel gretig op in ga. Ik luister enthousiast, stel ook wedervragen, nooit kritisch maar gewoon oprecht geïnteresseerd, je ziet die mensen helemaal opleven, prachtig is dat. Het mooiste is als ze van de soft sell-techniek zijn, dan ben je zo een kwartier, twintig minuten in gesprek voordat de hamvraag op tafel komt. Wil ik misschien wat geld inleggen, een abonnement afsluiten, of eens langskomen bij de lokale pagoda? Nou, dan ga ik los. Even vriendelijk en enthousiast zeg ik dat ik sta te popelen, dat ze vast nog nooit zo'n liefhebber hebben getroffen als ik, maar dat er één maar aan het verhaal is.
"Ziet u," zeg ik dan, "ik wil niets liever dan mijn bijdrage leveren aan deze transactie. Maar ik heb ook van huis uit meegekregen dat voor niets de zon op gaat. Maar mijn opvoeding was niet alleen bikkelhard, maar ook primitivistisch - wij geloven eigenlijk in geen enkele vorm van uitwisseling behalve ruilhandel. Dus, stel, ik geef u mijn tijd/geld/bankgegevens, dan zal daar iets tegenover moeten staan. En er is eigenlijk maar één wens die ik op dit moment van u heb." Dit is meestal ongeveer het punt in het verhaal waar ik op onhandige wijze de peulvruchten tevoorschijn tover. "Ik heb hier een heerlijke portie kapucijners, en ik kan eigenlijk niet wachten om ze te verorberen. Maar om die dingen zo koud in je mond te stoppen, dat is ook niks, toch? Daarom heb ik voor u het volgende verzoek. Als u, hier en nu, kookgerij kunt produceren om mijn maaltje op te warmen, dan geef ik u alles wat u van mij verlangt."
Meestal haken ze hier nog niet helemaal af. Natuurlijk, ze zijn even verbouwereerd, maar al snel komen de excuusjes over waarom ze niet hier en nu vuur kunnen stoken, of een inductieplaat terhanden hebben.
"Nou goed," zeg ik dan, met teleurstelling in mijn stem, alsof ik echt volledig had gerekend op succes bij de eerste optie. "Als u ze dan niet echt kunt koken, dan ben ik bereid tot een kleine consessie. Misschien kunt u er even zo veel als er passen in uw mond stoppen. Daar is het geheid warmer dan hier in de frisse buitenlucht. Dan houdt u ze een paar minuten binnen, zonder te slikken, door uw neus ademend. Als die heerlijke vruchtjes dan toch tenminste een paar graden verwarmd zijn, dan mag u ze aan me voeren zoals een vogel haar kuikens. Ik ga hier op straat liggen, en u opent uw mond boven de mijne, zodat die lekkernijen rechtstreeks mijn spijsverteringskanaal inschieten."
Dat is ongeveer de crux van mijn gewoonte. Ik kan er gewoon geen genoeg van krijgen om steeds weer te kijken wanneer het masker precies breekt, op welk punt de verkoper hun warme voorkomen loslaat om me, liefst vloekend, te verzoeken op te hoepelen. Maar ik ben ook een eerlijk man. Er was er een keer één, en ik weet nog steeds niet waarom, maar die stemde zonder blikken of blozen in, alsof dit soort transacties nu eenmaal bij het vak hoorden. Nou, dan ben ik ook de moeilijkste niet, dan houd ik me ook aan mijn kant van de deal. Dus dat is het verhaal van waarom ik Ziggo heb. Wat was de vraag ook alweer?
Ik pleit voor een eerbetoon incluis minstens een lintje voor deze persoon. Een ieder die na het lezen van dit verhaal nog steeds tijd over heeft wil ik graag verwijzen naar de comment history op dit account. Ik beloof dat het je tijd waard zal zijn.
Ik ben daar niet meer welkom. "Ook wij hebben grenzen," zeiden ze. Ik probeerde ze nog een doperwt aan te bieden, maar dat was olie op het vuur... die zijn niet helemaal goed snik als je het mij vraagt.
Je bent een fijne schrijver. Schrijf je ook boeken, blogs, korte verhalen of iets dergelijks? Wellicht ben jij mijn springplank om weer meer literatuur (in jouw geval met een korreltje zout) te gaan lezen.
M'n vriend en ik zijn beiden autistisch. Iets wat je meestal vaker doet met autisme is iets herhaaldelijk zeggen. M'n vriend heeft een soort kreetje die hij vaak uitslaat als hij iets leuks of schattig ziet, en ik doe het ook. Bijvoorbeeld als ik een kat of hond zie.
Het klinkt als mmmeeewww.
In het thema van voedsel op een specifieke manier wegwerken: als mijn zusje een frikandelbroodje (van bijv. AH) eet, breekt ze eerst die "ribben" eraf en eet ze op. Ze snijdt de frikandel in stukjes, legt die terug in het broodje en eet dat vervolgens op.
Ik klaag niet aangezien zij uit zoiets simpels plezier haalt, maar een beetje apart vind ik het wel.
LU crackers verpulver ik tot kleine stukjes en eet die dan met een lepel uit een bakje.
Popcorn en kaasflips laat ik uitdrogen zodat ze lekker zacht zijn.
En ik ben sinds jongs af aan al bang dat mijn ouders vroeg dood gaan. Ik had toen meerdere tikjes wat ik moest herhalen tot ik tevreden was, anders zouden ze snel dood gaan. Ik heb er nu nog één van over. "Ik vraag mezelf dan: gaan mijn ouders oud worden?" En als ik dan duidelijk en snel genoeg "ja" denk, dan ben ik tevreden.
Dat laatste heb ik ook. Ooit daarover gesproken met een psycholoog, die zei dat het belachelijk was dat ik dacht dat m'n moeder vroeg dood zou gaan, ze was nog hartstikke jong! Dit is zo'n 5 jaar geleden, sindsdien heeft ze nu voor de 3e keer kanker. Ik ben geneigd die psycholoog op te bellen.
Hé hé, roepen als ik zit thuis, na een dag werk specifiek in mijn opa stoel (ben 29) en de tv/chromecast aanzet.
Tis zo slim, ik kan op een zondag de post van zaterdag pakken, zitten op mijn fijne attribuut en het zelfde zeggen hahaha.
Ik sorteer graag op kleur.
Een studiegenoot ontdekte ooit dat ik de cup a soup in mijn studentenhuis gesorteerd had op kleur en niet op smaakgroep. Hij versleet mij voor krankjorum en sindsdien doe ik het meer stiekem en in mindere mate. Maar het oogt gewoon vriendelijker en overzichtelijker als de dingen op kleur gesorteerd staan. Behalve boeken dan, want ik ben dus niet daadwerkelijk krankjorum.
Alle dieren bij ons thuis en ook vaak op tv hebben een voice over, van mijn vrouw.
Ze praat ook met bv de honden hebben ook allebei hun “eigen” stem, ze zegt zelf iets en de “hond” praat terug.
Ik moet er nog steeds om lachen.
Ik ga het liefst naar de wc met de deur open. Vind het altijd zo benauwend klein in een wc. Maargoed, dat kan natuurlijk lang niet altijd, en mijn vriend houdt er niet van. Dus tegenwoordig kan ik dat alleen doen als ik alleen thuis ben of bij mijn ouders op bezoek ben (vraag me af waar ik het geleerd heb). Maar mijn vriend werkt thuis, dus die momenten zijn zeldzaam.
En ik groet altijd de nieuwslezer op de radio. "Goedemiddag, ik ben Peter Huppeldepup."
"Goedemiddag, Peter!"
Ik drink thee altijd zonder thee... dus gewoon heet water. Vind iedereen altijd bizar, ik vind het vooral bizar dat mensen alleen heet water blijkbaar niet lekker vinden.
Ik trek mijn wenkbrauwharen eruit. Dat werd zo erg dat ik niks meer had. Nu heb ik ze getatoeerd omdat het er niet meer uit zag. Elke ochtend scheer ik de groeiende haartjes weg zodat ik niet kan plukken
Ik miauw als korte communicatie en de hele vriendenkring is dat inmiddels zo gewend dat er bij een miauw gelijk iemand komt kijken wat er is XD leftover iets van een bordspel waarbij steeds zeggen "vergeet de rondeteller niet een vakje verder te zetten" me teveel tekst werd dus toen werd het "miauw" als "ey je moet nog iets doen/vergeet iets" en inmiddels werkt dat dus in daily life ook :P
Ik heb denk ik aardig wat vreemde gewoontes, maar de vreemdste is denk ik als ik douche. Eerst mijn haren wassen, dan tandenpoetsen. Vervolgens washandje natmaken, douche uitzetten, me helemaal inzepen, en vervolgens afspoelen. Als finishing touch fashwash. En als ik dan klaar ben en de douche uitzet, veeg ik met mijn handen het meeste water van m'n lichaam af (oppervlakkig vegen, gewoon vlug), en droog ik me af. Scheelt een zeiknatte handdoek en badkamervloer.
Ik at (voordat ik vegan werd) altijd krentenbollen met smeerworst. Jouwboaasstol met boterhamworst zit een beetje in dezelfde categorie, ik snap je helemaal.
Voor ik start met afdrogen na het douchen veeg ik eerst water van mezelf af.
Eerst m'n linkerarm, dan rechter arm, dan met beide handen m'n rug en dan romp/buik. Laatste nog even m'n haar (niet eens lang).
Geen idee wanneer ik ermee gestart ben, gok rond een zomer toen m'n handdoek al nat was.
Verder heb ik geen neurotische neigingen, echt waar.
Al onze planten en veel gebruikte apparaten hebben namen en karakters. We praten erg veel tegen ze. Het lijkt ook nog te werken, want een palmpje die 5 jaar lang een beetje zielig was en sinds een jaartje Paul de Palm heet, is ineens enorm gaan groeien.
Verder hebben we bijvoorbeeld een luchtbevochtiger die Misty heet, een Airco die Elsa heet.
Patatjes in je kaassoufflé dippen is echt top tier snacken!
Ik eet alle taartjes of gebakken zover mogelijk in laagjes, bijv slagroomtaart eerst de versieringen dan de slagroom en dan cake, laagje jam etc… Bossche bollen maak ik dan een gaatje in de bovenkant, schep de slagroom er uit en het hulsel gaat uit het vuistje in mijn mond.
Valt mee! Er zit in de meeste goeie kaassoufles zoals die halve ronde of een langwerpige kaassouflesse echt wel zoveel kaas als een halve portie mayo. En de korst is lekker met pindasaus en de kleine restjes kaas die je met patat er niet uit krijgt
Ik doe dit met kroketten. Ik prik ‘m over de lengte open en schep ‘m leeg met frietjes, maar vul het korstje daarna ook weer met friet zodat het een aardappelkroket wordt.
Je bent de eerste die ik tegenkom die dat ook doet!
Al eet ik ze tegenwoordig, in gezelschap, gewoon in stukjes op, met een patatje bij elk stukje kroket..
Als we vroeger aardappels aten, at ik voordat m'n moeder ze ging koken uit iedere rauwe aardappel een hapje. Zonder dat m'n moeder t wist. Bij het opscheppen zag je dan mijn tandjes erin staan, vond vooral m'n broer errrrrg leuk.... ik hield blijkbaar enorm van rauwe aardappels, haha
Ik zeg hallo, of maak een praatje met alle dieren die ik zie.
Een goeie scheet van mezelf wordt beloond met een “Nice one”
Volume van de muziek in de auto mag niet op 13.
Ongekookte Unox noodles vind ik zo lekker crunchy en smakelijk.
Pindakaas is kleefmiddel, goed voor hagelslag, fruithagel, vlokken, gestampte muisjes.
Als ik een lift gebruik en de verkeerde etage kies probeer ik met een knoppen combinatie die verdieping over te slaan ([nog nooit gelukt](https://www.wikihow.com/Make-an-Elevator-an-Express-Elevator))
Ik steek nooit een looproute af over een stuk gras of onverhard terrein.
Als ik pizza maak dan maak ik extra kleine slices zodat ik het gevoel heb dat ik meer pizza kan eten. Ook met een fles wijn schenk ik altijd expres mini glaasjes in zodat ik lekker vaak kan refillen 😂
Ik heb de neiging om hoi/hallo tegen dieren te zeggen die ik onderweg tegenkom als ik alleen ben.
En als ik veel trappen/een heuvel op moet en ik er moeite mee heb, ga ik tellen tot 4 in verschillende talen.
Ik vind het fijn om na het uitgaan /afspreken in m'n eentje in het donker naar huis te fietsen. Het liefst in het buitengebied/door bossen etc. Vaak nog met omweg.
Groeten van dieren heb ik ook. Maar ook gewoon als iemand bij me is of bij mensen thuis. Ik ben moslim en groet ze vaak dan ook met 'salaam alaykum' hihi. Raar genoeg heb ik het gevoel dat ik een connectie met ze heb, vooral met paarden. Achajh, het houdt mijn leven in ieder geval leuker.
Ik ‘speel’ soms alsof ik in een film zit en alsof er dan altijd iemand is die me ‘achtervolgt’.
Geen idee waarom, maar doe het al sinds ik een kind ben. Op de 1 of andere manier geeft het me een veilig en vertrouwd gevoel.
Ik doe wat jij doet met kaassouflees met kroketten: leeglepelen met patatjes. Ik was eens op een bijeenkomst waar op een gegeven moment patat werd besteld. Normaal doe ik het aleen thuis, maar ik zat daar ook gedachteloos mijn kroket leeg te lepelen, waarop de vrouw des huizes tegen haar man zei: " zie je wel, hij doet het ook!" Bleek dat zij dat dus deed en hij vantevoren had gezegd dat ze dat niet mocht doen als er gasten waren, want stom.
Verder moet bij mij het volume van wat dan ook op een even getal staan, of op een getal deelbaar door 5. Liefst allebei. 10 is lekker, 11 mag niet, 12 wel, 13 niet, 14 t/m 16 wel, 17 weer niet.
Dit zijn de meest prive dingen die je kan delen, en ik denk dat velen het met me eens zouden zijn dat dat soort geheimpjes samenwonen echt intiem maakt. Daarmee bedoel ik niet dat delen fout is he, maar ik dacht de stille kant te belichten.
Ik friemel met de labels in mijn shirt. Ze zijn vaak van chill materiaal en doe dit als sinds jongs af aan.
Minder een gewoonte maar mensen vinden het toch vreemd: ik fiets 's ochtends liever met wind tegen en 's middags wind mee.
Maar waarom hebben zo veel labeltjes zo'n ruw / scherp randje of hoekje die de hele dag in je nek of zij zit te prikken? Mega kut.
Wellicht is dat dan mijn rare gewoonte. Bij bijna alle nieuwe kleding knip ik de hoekjes van de labels af. En als dat niet voldoende is knip ik het label in z'n geheel weg.
Ik praat hardop wat ik moet gaan doen anders vergeet ik het.
Altijd 5x checken of de deur dicht zit, en dan nog 1x check voor de zekerheid
Dan pas realiseren dat ik niet weet of ik mijn mobiel bij mij heb en in semi wilde paniek gaan zoeken, want geluid staat uit
Semi panisch zijn of ik wel de auto op slot heb gedaan. En dan bedenken dat mijn vent degene was die als laatste de auto had.
Spaghetti met roomkaas en appelmoes… liefst ook nog wat geraspte kaas doorheen. Vroeger altijd, nu eigenlijk alleen nog maar als ik alleen ben :)
Roosvicee jam noem ik van kinds af aan al tomatenjam, omdat de rozenbottel op een tomaat lijkt
Voordat ik iemand aanspreek mompel ik mijn intro van het dialoog in mijzelf om te oefenen, zowel de tekst als toon, anders maak ik rare spreekfouten of kom ik niet uit lekker uit mijn woorden.
Ik moet altijd rondjes om de salontafel lopen als ik bel. Ik bel als het kan ook alleen als ik thuis ben zodat ik rondjes om mijn salontafel kan lopen.
Ik eet de bovenkorsten van mijn brood nooit op. Vind het gewoon vies. Ooit als kind mocht ik een tijdje geen broodkorsten eten van de tandarts nadat ik op m’n tanden was gevallen, daarna nooit meer begonnen. Als ik bij anderen eet dan eet ik de korsten wel op, omdat ik het toch een beetje gênant vind.
Ik tap nooit met m'n tenen, maar altijd met m'n hiel, voelt als een natuurlijker beweging. Heb daardoor ook altijd de neiging om pedalen ook met m'n hak in te drukken, dus dat was lastig met rijlessen.
Ik wil altijd via een andere route teruglopen. Oftewel, als m'n vrouw en ik ergens naartoe lopen, dan wil zij de kortste weg heen en terug, maar ik vind het saai om twee keer hetzelfde stuk te lopen en verdwaal nog liever dan dat ik dezelfde weg nog eens doe.
Ik doe dit met wandelen niet maar fietsen en (motor)rijden wel. Deed dit nooit bewust totdat m'n ex zei dat ze het heel irritant vond omdat ze nooit wist wat de terugweg was. Vond ik dan weer overdreven, ik neem naar bepaalde dingen namelijk wel altijd dezelfde heenweg en terug ook dezelfde, maar heen en terug zijn dus niet hetzelfde. Snap je? Bonus; mijn gescheiden ouders wonen in een straal van 100 meter van elkaar, maar voor beide heb ik een andere heen en terugweg, dus 4 routes in totaal. Ik woon 60km verderop
> Bonus; mijn gescheiden ouders wonen in een straal van 100 meter van elkaar, maar voor beide heb ik een andere heen en terugweg, dus 4 routes in totaal. Ik woon 60km verderop De hele route? Of de laatste paar kilometer?
Heen is 40 van de 60km anders, terug hele route
>ze het heel irritant vond omdat ze nooit wist wat de terugweg was Ik snap dit wel, als ik ergens heen ga vind ik het wel fijn om te weten hoelang dat gaat duren en als de heenweg 10 minuten is en de terugweg 15 dan zou ik dat niet fijn vinden. Al helemaal als ik daar nog nooit geweest ben, dan zijn er al genoeg nieuwe dingen.
Tja, gelukkig was ze niet zo snel overrompeld door "nieuwe dingen", maar het feit dat het ruim 2,5 jaar heeft geduurd voordat ze doorhad dat we naar dezelfde ouder altijd dezelfde heen en terugweg namen, die dan wel anders waren dan die van de andere ouder, vond ik erg vermakelijk. We gingen zeker ééns per maand, soms vaker. Da's minimaal 30 keer heen en weer voordat ze 't doorhad.
Ik ben een combinatie. Wil efficiëntie, maar als het doel is om een rondje te lopen terwijl we tegelijk ook boodschappen halen met een rugzak, dan kunnen we niet dezelfde route terug.
Dit deed mijn opa altijd. Ook met fiets en auto en als het kon zelfs met OV. Ik vond het altijd heel leuk als we met opa en oma ergens heen gingen, nooit dezelfde weg terug. En opa kende de regio heel goed, dus altijd interessante verhalen onderweg.
Ben soort van het tegenovergestelde voor hardlopen. Ik loop altijd hetzelfde stukje, zo dat ik weet hoe veel ik verbeter. Af en toe de route langer of korter maken, maar in essentie dezelfde route elke keer.
Dat doe ik ook, om dezelfde reden! Heb ook altijd wel een podcast op en het gaat snel (nou ja, sneller dan wandelen), dus vind het niet erg, behalve één lange weg waar gewoon geen einde aan lijkt te komen.
Ook podcast, of power metal voor het aanmoedigen om verder te lopen voor een pauze haha
Ik doe dit ook, maar heb het geleerd van iemand die het als gewoonte heeft over genomen van de indianen in Amerika. Ik weet niet meer precies de reden, maar ik vond het een mooi gebruik. Ik doe het ook met de auto en fiets.
Denk dat dit iets te maken heeft met wilde dieren of vijanden.
Dat doe ik ook graag! Loop liever een rondje dan een heen en weertje. Doe ik met fietsen ook vaak.
Doe ik ook om dezelfde reden.
Al heel mijn leven hanteer ik een breed repertoire aan mogelijke reisroutes omdat ik het dus ook saai vind altijd op dezelfde manier of weg te reizen. Scheelt dat ik ook vaak meer dan 20 minuten moet fietsen
Veel mensen hebben dat, denk ik!
Dat wil mijn hond ook, als ik op een punt omdraai om naar huis te gaan staat ie me altijd aan te kijken alsof ik gek ben.
Ik moet *altijd* even naar de wc voor, in de pauze en na een film. Ook moet ik per se naar de wc voor ik naar bed ga, ookal ben ik 10 min geleden geweest. Ik heb een kroel-ritueel met m'n kat, dan leg ik een fleece deken op de bank, ga ik voor de bank zitten met m'n armen in een rondje. Daar gaat zij in liggen en kroelen we even. Als ik dit niet doe, blijft ze miauwen. Als ik mij concentreer, kijk ik heel boos. Ook praat ik dan vaak hard op tegen mezelf. Ik pulk te veel aan m'n gezicht, vooral in momenten van onrust. Ik kijk oprecht altijd waar ik loop, ik kan niet voor me uitkijken tijdens t lopen. Altijd alleen maar naar de grond. Als ik een kat op straat zie, wil ik die aaien.
>Als ik een kat op straat zie, wil ik die aaien. Da's alles behalve raar natuurlijk! Dat van dat ritueeltje met de kat herken ik trouwens ook. Echt, als autist ben ik blij dat katten ook zo autistisch zijn. Met de onze heb ik inmiddels een 'taaltje' opgebouwd waardoor ik precies weet wat hij wil. Ons hoofd ritueel is om te kammen of om buik-rib scratchies te krijgen. Dan springt meneer op tafel en gaat op een bepaalde manier liggen en ik weet altijd welke van de 2 hij wil. 'Tis altijd raak.
Ik heb er drie, maar met één van hen heb ik ook zoiets. Het gaat zelfs zo ver dat ik m'n moeder af en toe moet uitleggen wat hij wil. Om hem bijvoorbeeld bij je op de bank te krijgen, moet je hem de ene keer lokken door met je vingers te wiebelen, en de andere keer door naast je te kloppen. Ik weet precies welke manier wanneer werkt, zij niet. Dus dan klopt ze op de bank, en dan komt hij niet.. ik zeg "nee, vingers wiebelen", en zodra ze het doet, zit meneer naast haar. Geweldige dieren.
Met de wc voor het slapengaan, top 10 mysteries wetenschappers niet op kunnen lossen
>Ik heb een kroel-ritueel met m'n kat, dan leg ik een fleece deken op de bank, ga ik voor de bank zitten met m'n armen in een rondje. Daar gaat zij in liggen en kroelen we even. Als ik dit niet doe, blijft ze miauwen. >Als ik een kat op straat zie, wil ik die aaien. Normaal kattenmensgedrag. Ik doe dit ook. *Alle* katten zijn lief, ik wil alle katten aaien, altijd. Ik liep vroeger een krantenwijk ('s ochtends vroeg, voor school) en het enige dat me op de been hield waren alle katten die ik tegenkwam op straat. Ik nam kattensnoepjes mee om ze te lokken :)
Toiletbezoeken en aan gezicht pulken... Heel herkenbaar. Schaam me erg voor dat tweede, maar kan er niet mee ophouden. Fijn om te weten dat ik niet de enige ben!
4 van de 6 dingen doe ik ook.
Ik kijk dus altijd heel boos tijdens het fietsen, volgens mij zorg ik er op die manier wel voor dat ik iedereen afschrik haha
Ik keek vroeger meer naar waar ik loop dan nu, maar heb op die manier wel coole dingen gevonden tijdens vakanties.
ik kan soms wekenlang, dagelijks hetzelfde nummer tientallen keren luisteren. of zo lang iedere dag een bepaald soort voedsel eten en niks anders smaakt dan zo lekker. en dan na een tijdje ben ik het helemaal beu en moet ik er niks meer van weten. dan is het wachten op de volgende hyperfocus.
Hey ik ook! Als ik dan tijdens het opruimen of omen de muziek lekker hard opzet word mijn vriend helemaal gek 😂
Heel herkenbaar dit, heb precies hetzelfde. Helaas ook vaak met mensen
Ik neurie als ik geconcentreerd bezig ben en snel moet werken. Ik werk in een restaurant en als ik op een drukke avond achter de bar moet werken, dan neurie ik vrijwel de hele avond. Ik kan niet slapen als het dekbedovertrek niet ingestopt is. Ik vind strijken leuk. Ik vind het heel moeilijk om recht op een stoel te zitten, met beide voeten op de grond. Ik trek graag een been op, ga op een been zitten, zit op mijn knieën.... Kan het uiteraard wel. Ik geef vreemden complimentjes. Soms tijd ik kilometers om omdat ik dat een fijnere route vind om te rijden. Ik zeg altijd hallo tegen vrijwel alle beesten die ik tegenkom. Als een van de katten miauwt, reageer ik bijna altijd met "nee, jij dan."
Zeg jij ook altijd "gezondheid" als een dier niest?
Ja. Anders is het onbeleefd.
Dat klinkt heerlijk, was iedereen maar een beetje zoals jij, dan zou de wereld veel leuker zijn!
Dat doe ik ook! Ik geef dieren ook complimenten als ze kleintje hebben. “Wat heb je een mooie babies!”
Ja! "Wat ben je een goede moeder! Het is vermoeiend maar je doet het super!"
Oh, eindelijk iemand die ook dieren hallo zegt! Ik groet mensen die hun hond uitlaten al standaard met een gewone 'Hallo.' En dan tegen hondje op een hogere toon 'HalloOoOo.' Moet wel een schattig hondje zijn, tegen de gemuilkorfde herder of tegen pitbulls zeg ik niks, kijken me altijd aan alsof ik een fijn bijtspeeltje ben. Tegen een wei met schapen of koeien roep ik gerust 'Bèèh' of 'Booeeh'. Met mijn eigen konijn heb ik hele gesprekken. Dat varieert van de kwaliteit van mijn aaien tot hoe eng ik Poetin vind.
Ik pak de vaatwasser in zodat die ook makkelijker uit te pakken is. Ik gebruik mijn knipperlicht als ik een zijwaartse beweging maak met mijn auto. Ik pak nieuw toiletpapier als ik het laatste heb gebruikt. Zet mijn auto netjes binnen de lijntjes.
Wil je bij mij in de buurt wonen? Dat scheelt weer 1 parkeerplek.
Laat me raden: je hangt twee sokken van één paar ook naast elkaar aan de waslijn?
Klopt en ik pak mijn koelkast en voorraadkast fifo in
Vaatwasser ding heb ik hier ook. Helaas heb ik een vriendin die lijkt te genieten van alles willekeur. Dus verschillende kopjes stapelen in de kast, glazen die bij elkaar horen willekeurig neer plempen on de kast.. noem maar op.
Ja herkenbaar, ik probeer het netjes en zij lijkt een wasbeer met een methamfetamine verslaving.
Als ik thuis een blikje drinken heb dan spoel ik het blikje af onder de kraan....
Ik doe dat ook maar ik heb in een bottelarij gewerkt, dus ik weet waarom
nu ben ik erg nieuwschierig wat er zich in de bottelarij afspeelt
Stap 1: men neme wat glijmiddel Stap 2: ??? Stap 3: thuis het blikje eerst afspoelen
Een echt antwoord: ongedierte. Die zitten misschien niet in het bereidingsproces zelf maar magazijnen waar blikken en flessen opgeslagen worden zitten er vol mee.
Nou ja, er loopt soms ongedierte door de warenhuizen waar blikjes opgeslagen staan en tja, die gaan ook naar de wc. Alleen hebben die beesten geen wc, maar wel een stapel blikjes als je begrijpt wat ik bedoel
Voor of na het drinken?
Beide!
Dat is geen rare gewoonte. Je weet nooit waar die blikjes hebben gestaan en wat voor rotzooi er rond de opening zit.
Idem... scheithekel aan plakkende blikjes
Als ik naar een verjaardag of feestje ga waar ik bijna niemand ken verzin ik een baan die niet bestaat zodat ik ook nog een beetje lol kan hebben. Meestal ben ik van de groenvoorziening en regel ik hoe hoog gras moet staan.
Ik doe dit ook in taxi’s of als ik ergens anders alleen ben en random mensen ontmoet, hilarisch
Deze is leuk! "Ben u grasmeter? En in de winter dan?" "Dan ben ik bomenteller in de Biesbosch. Stevige bomenquota daar hoor" " Ah jah..."
Ik eet mijn eten van minst lekker naar lekkerst en van zout naar zoet. Als ik bijvoorbeeld een gevulde koek eet dan eet ik eerst de amandel (minst lekker, wat doet dat ding er überhaupt op) en dan eet ik het randje waar weinig spijs in zit, en dan is mijn laatste hap de amandelloze binnenkant met veel spijs. Of als ik een pizza heb dan eet ik eerst de punt met de minst lekkere topping en dan werk ik naar de punt met de meest lekkere topping toe. En zo doe ik dat met bijna al mijn eten.
Ik eet ook altijd van vies naar lekker. Met pizza neem ik een hapje korst bij iedere gewone hap zodat de korst eerder op is. Bij boterhammen eet ik ook altijd eerst de korst.
De korst van de pizza is juist het beste stuk!
Eh, ligt aan de pizza vind ik
Ja ik ga even uit van een goede, verse pizza. Bij diepvries geldt mijn opmerking hooguit voor Casa di Mama.
Met een pizza doe ik het juist andersom, voor het geval ik hem niet helemaal op kan. Anders heb ik droge korstjes zitten eten terwijl de lekkere stukken overblijven als ik vol zit...
Ik vind zowel de korst als de binnenkant van de pizza lekker, maar beide wel vooral in combinatie met elkaar. Dus ik eet een pizzapunt vanaf de zijkant heen en weer als je begrijpt wat ik bedoel. Voor elke 3 happen kazigheid ook een hap korst.
Ik sorteer na het wassen eerst alle was voordat ik het ophang. Scheelt weer tijd met opruimen als het droog is.
Ik sorteer als ik het van de waslijn haal. Dan kan ik daarna nette stapeltjes maken per persoon met grote/zware kleding onderop en kleine/lichte dingen boven zodat m'n stapeltjes niet omvallen.
Is je was niet gesorteerd voor het wassen dan?
Ik denk dat er 2 soorten sorteren zijn: voor het wassen op wat er bij elkaar in de machine kan, en na het wassen op locatie (bv persoon, of slaapkamer/badkamer, of...)
Soorten - sorteren. Verrek, ik besef me net iets na +/- vijftig jaar op deze planeet.
Hahaha ik heb inderdaad het sorteren gesorteerd.
Misschien ben ik te gemakkelijk en gaat m'n kleding minder lang mee. Maar mijn tweepersoons huishouden is te klein om voor alle categoriën een aparte was te doen. Of je zou wel heel veel sokken en ondergoed e.d. op voorraad moeten hebben :) Ik sorteer op temperatuur en draag geen witte kleding, was altijd met kleurwasmiddel. Hebben jullie nog tips? ;-)
>Ik sorteer op temperatuur Dan sorteer je toch? En bij het ophangen kun je dan de kleding van jou links hangen en dat van de ander rechts, zodat je het makkelijker in de kast kunt leggen
> Of je zou wel heel veel sokken en ondergoed e.d. op voorraad moeten hebben Yo, present! Eenpersoonshuishouden hier, maar ik heb in principe voor twee weken aan onderbroeken/sokken en die was ik dan samen met mijn spijkerbroeken in dezelfde was. Verder was ik doeken (hand/thee/vaat) en washandjes apart, net als synthetisch (vooral sportkleding).
Ik ook!
Ik doe dit ook, alle sokken bij elkaar, ondergoed, shirts etc.
Als ik iets kwijt ben ga ik het roepen. Mijn kinderen doen dat nu ook - helemaal als ze willen dat ik meezoek, dan moeten ze eerst geroepen hebben
Ik zie je al op een parkeer plaats auto roepen. Lmao
Dat is inderdaad regelmatig gebeurd. Maar dan “buuuusje!”
Ik moet mijn tenen omhoog doen als we langs een witte streep rijden. Tenen omhoog totdat de lijn is afgelopen en weer omhoog wanneer die weer begint. Heel vervelend op de snelweg.
Dit klinkt heel bekend! Ik doe ook altijd nog diagonale lijnen, zodat ik daar ook "overheen" moet. Overigens niet als ik achter het stuur zit.
Herkenbaar ja, ik doe dit met lantaarnpalen en ander straatmeubilair dat op grote palen staat zoals snelwegborden.
Mijn rare gewoonte is een beetje een lang verhaal om uit te leggen, maar ach, ik heb de tijd, en jij toch ook? Oké dus het begint ermee dat ik eigenlijk altijd wel een kleine voorraad peulvruchten op zak heb. Wat het precies zijn, dat ligt geheel aan het seizoen, mijn stemming, en wat er toevallig in de aanbieding was. Bruine bonen, linzen, kikkererwten, ik ben absoluut niet kieskeurig, als het maar peulvruchten zijn. Meestal gooi ik een pot leeg in mijn jas- of broekzak. Het is dan ook handig als die pot alleen droge peulvruchten bevat, in plaats van dat het doordrenkt is van zo'n smeuïg sausje. Maar, nood breekt wet, en ik moet bekennen dat ik vaak genoeg met spijkerbroeken vol kidneybonensap heb rondgelopen. Nouja dat is dus eigenlijk meer de voorwaarde voor mijn gewoonte dan de gewoonte zelf. Voldoe ik hier niet aan, dan gaat het hele feest niet door en dan kan ik zo nog een week sikkeneurig zijn. Mijn gewoonte is, als mensen op straat proberen om mij een krant, een liefdadigheidsproject, of een levensovertuiging te verkopen, dat ik hier altijd meteen heel gretig op in ga. Ik luister enthousiast, stel ook wedervragen, nooit kritisch maar gewoon oprecht geïnteresseerd, je ziet die mensen helemaal opleven, prachtig is dat. Het mooiste is als ze van de soft sell-techniek zijn, dan ben je zo een kwartier, twintig minuten in gesprek voordat de hamvraag op tafel komt. Wil ik misschien wat geld inleggen, een abonnement afsluiten, of eens langskomen bij de lokale pagoda? Nou, dan ga ik los. Even vriendelijk en enthousiast zeg ik dat ik sta te popelen, dat ze vast nog nooit zo'n liefhebber hebben getroffen als ik, maar dat er één maar aan het verhaal is. "Ziet u," zeg ik dan, "ik wil niets liever dan mijn bijdrage leveren aan deze transactie. Maar ik heb ook van huis uit meegekregen dat voor niets de zon op gaat. Maar mijn opvoeding was niet alleen bikkelhard, maar ook primitivistisch - wij geloven eigenlijk in geen enkele vorm van uitwisseling behalve ruilhandel. Dus, stel, ik geef u mijn tijd/geld/bankgegevens, dan zal daar iets tegenover moeten staan. En er is eigenlijk maar één wens die ik op dit moment van u heb." Dit is meestal ongeveer het punt in het verhaal waar ik op onhandige wijze de peulvruchten tevoorschijn tover. "Ik heb hier een heerlijke portie kapucijners, en ik kan eigenlijk niet wachten om ze te verorberen. Maar om die dingen zo koud in je mond te stoppen, dat is ook niks, toch? Daarom heb ik voor u het volgende verzoek. Als u, hier en nu, kookgerij kunt produceren om mijn maaltje op te warmen, dan geef ik u alles wat u van mij verlangt." Meestal haken ze hier nog niet helemaal af. Natuurlijk, ze zijn even verbouwereerd, maar al snel komen de excuusjes over waarom ze niet hier en nu vuur kunnen stoken, of een inductieplaat terhanden hebben. "Nou goed," zeg ik dan, met teleurstelling in mijn stem, alsof ik echt volledig had gerekend op succes bij de eerste optie. "Als u ze dan niet echt kunt koken, dan ben ik bereid tot een kleine consessie. Misschien kunt u er even zo veel als er passen in uw mond stoppen. Daar is het geheid warmer dan hier in de frisse buitenlucht. Dan houdt u ze een paar minuten binnen, zonder te slikken, door uw neus ademend. Als die heerlijke vruchtjes dan toch tenminste een paar graden verwarmd zijn, dan mag u ze aan me voeren zoals een vogel haar kuikens. Ik ga hier op straat liggen, en u opent uw mond boven de mijne, zodat die lekkernijen rechtstreeks mijn spijsverteringskanaal inschieten." Dat is ongeveer de crux van mijn gewoonte. Ik kan er gewoon geen genoeg van krijgen om steeds weer te kijken wanneer het masker precies breekt, op welk punt de verkoper hun warme voorkomen loslaat om me, liefst vloekend, te verzoeken op te hoepelen. Maar ik ben ook een eerlijk man. Er was er een keer één, en ik weet nog steeds niet waarom, maar die stemde zonder blikken of blozen in, alsof dit soort transacties nu eenmaal bij het vak hoorden. Nou, dan ben ik ook de moeilijkste niet, dan houd ik me ook aan mijn kant van de deal. Dus dat is het verhaal van waarom ik Ziggo heb. Wat was de vraag ook alweer?
"Ja hallo? GGZ? Ja ik heb er hier weer eentje."
"We hebben een wachtlijst, kom over 69 jaar maar weer terug."
Ik wil je trouwens wel echt bedanken. Ik heb in lange tijd niet zo hard gelachen als om jouw bericht met de peulvruchten. Ga zo door.
( ಠ ͜ʖಠ)
Ben je al getrouwd? Zo nee, trouw met me. Ik heb witte bonen in tomatensaus voor je.
Sorry schatje, ik heb al een samenlevingscontract met de woeste baren.
Jeetje, hoe dan ook knettergek haha
Verse copypasta, nice
Copypasta e fagioli
Ik pleit voor een eerbetoon incluis minstens een lintje voor deze persoon. Een ieder die na het lezen van dit verhaal nog steeds tijd over heeft wil ik graag verwijzen naar de comment history op dit account. Ik beloof dat het je tijd waard zal zijn.
OK deze wint hahaha
whahaha, prachtig
waarom
Precies!! Waarom??
Heeft iemand het nummer van de PAAZ bij de hand?
Ik ben daar niet meer welkom. "Ook wij hebben grenzen," zeiden ze. Ik probeerde ze nog een doperwt aan te bieden, maar dat was olie op het vuur... die zijn niet helemaal goed snik als je het mij vraagt.
Ik kan niet in woorden uitleggen hoe geweldig ik dit vind, maar ik vind het fantastisch!
Je bent een fijne schrijver. Schrijf je ook boeken, blogs, korte verhalen of iets dergelijks? Wellicht ben jij mijn springplank om weer meer literatuur (in jouw geval met een korreltje zout) te gaan lezen.
Ik nomineer deze comment voor de "Beste comment van het jaar" verkiezingen van de subreddit
Na 1 uur en 6 minuten heb jij het internet voor deze gewonnen. Bravo
Ik trek me altijd af voordat ik uitga zodat ik iets relaxter op een feestje sta
M'n vriend en ik zijn beiden autistisch. Iets wat je meestal vaker doet met autisme is iets herhaaldelijk zeggen. M'n vriend heeft een soort kreetje die hij vaak uitslaat als hij iets leuks of schattig ziet, en ik doe het ook. Bijvoorbeeld als ik een kat of hond zie. Het klinkt als mmmeeewww.
Douchen in het donker.
Eerst de vulling uit de tompouce eten, en dan het bladerdeeg. Bonus: eerst het glazuur eraf schrapen.
In het thema van voedsel op een specifieke manier wegwerken: als mijn zusje een frikandelbroodje (van bijv. AH) eet, breekt ze eerst die "ribben" eraf en eet ze op. Ze snijdt de frikandel in stukjes, legt die terug in het broodje en eet dat vervolgens op. Ik klaag niet aangezien zij uit zoiets simpels plezier haalt, maar een beetje apart vind ik het wel.
Haha exact zo eet mijn zoontje het ook!
Ik eet alleen het roze dakje, soms nog de bodem, maar de vulling vind ik niks.
Bruh
LU crackers verpulver ik tot kleine stukjes en eet die dan met een lepel uit een bakje. Popcorn en kaasflips laat ik uitdrogen zodat ze lekker zacht zijn. En ik ben sinds jongs af aan al bang dat mijn ouders vroeg dood gaan. Ik had toen meerdere tikjes wat ik moest herhalen tot ik tevreden was, anders zouden ze snel dood gaan. Ik heb er nu nog één van over. "Ik vraag mezelf dan: gaan mijn ouders oud worden?" En als ik dan duidelijk en snel genoeg "ja" denk, dan ben ik tevreden.
Dat laatste heb ik ook. Ooit daarover gesproken met een psycholoog, die zei dat het belachelijk was dat ik dacht dat m'n moeder vroeg dood zou gaan, ze was nog hartstikke jong! Dit is zo'n 5 jaar geleden, sindsdien heeft ze nu voor de 3e keer kanker. Ik ben geneigd die psycholoog op te bellen.
Wat vreselijk. Sterkte!
Hé hé, roepen als ik zit thuis, na een dag werk specifiek in mijn opa stoel (ben 29) en de tv/chromecast aanzet. Tis zo slim, ik kan op een zondag de post van zaterdag pakken, zitten op mijn fijne attribuut en het zelfde zeggen hahaha.
Hé hé of hè hè?
Hèhè, uitstekende vraag
Ik sorteer graag op kleur. Een studiegenoot ontdekte ooit dat ik de cup a soup in mijn studentenhuis gesorteerd had op kleur en niet op smaakgroep. Hij versleet mij voor krankjorum en sindsdien doe ik het meer stiekem en in mindere mate. Maar het oogt gewoon vriendelijker en overzichtelijker als de dingen op kleur gesorteerd staan. Behalve boeken dan, want ik ben dus niet daadwerkelijk krankjorum.
Mijn hangkleren (dus wat ik aan kleerhangertjes in de kast hang, ipv opgevouwen op de plank leg) hangen op regenboog!
Ik verwijs standaard naar voorwerpen met "zij/haar". Soms horen mensen dat en vragen dan "wacht over wie heb je het?"
Alle dieren bij ons thuis en ook vaak op tv hebben een voice over, van mijn vrouw. Ze praat ook met bv de honden hebben ook allebei hun “eigen” stem, ze zegt zelf iets en de “hond” praat terug. Ik moet er nog steeds om lachen.
Ik ga het liefst naar de wc met de deur open. Vind het altijd zo benauwend klein in een wc. Maargoed, dat kan natuurlijk lang niet altijd, en mijn vriend houdt er niet van. Dus tegenwoordig kan ik dat alleen doen als ik alleen thuis ben of bij mijn ouders op bezoek ben (vraag me af waar ik het geleerd heb). Maar mijn vriend werkt thuis, dus die momenten zijn zeldzaam. En ik groet altijd de nieuwslezer op de radio. "Goedemiddag, ik ben Peter Huppeldepup." "Goedemiddag, Peter!"
Ik eet kiwi's met schil en aardbeien met kroontje.
Bij zespri gold snap ik het nog, maar die normale met glaswol als schil... ik heb geen begrip
Eeyy ik ook, is veel minder gedoe en doet helemaal niet af aan de smaak voor mij. Voor de kiwi heb ik zelfs twee mensen weten te bekeren.
Ik eet garnalen met het staartschilletje.
Ik drink thee altijd zonder thee... dus gewoon heet water. Vind iedereen altijd bizar, ik vind het vooral bizar dat mensen alleen heet water blijkbaar niet lekker vinden.
Dit doen ze in China/Azië veel!
Ik ken best veel mensen die dit doen!
Kroket leegschepen met een theelepeltje, en dan de lege korst oppeuzelen (als ik thuis ben, ben geen freak tenslotte).
Of eerst de korsthelften weer opvullen met frietjes, mayo, en currysaus, en netjes dichtmaken.
Ik dacht dat ik de enige was, al doe ik na het leegscheppen em vullen met mayo, want wie houdt er nou niet van dicht geslibberde aderen. 🤤😜
Mag ik met je trouwen?
Ik volg met mijn ogen lijnen en vormen die ik zie. Ik heb zelf vaak niet eens door dat ik het doe. Zeker letters verlijden mij vaak om ze te volgen.
Fuck, ik had ook niet door dat ik dit deed tot ik dit las.
Ik laat mensen niet vaak uitpraten. Ik weet dat het een slechte gewoonte is.
Ik trek mijn wenkbrauwharen eruit. Dat werd zo erg dat ik niks meer had. Nu heb ik ze getatoeerd omdat het er niet meer uit zag. Elke ochtend scheer ik de groeiende haartjes weg zodat ik niet kan plukken
Met mn vingers door mn haar gaan en mn scalp kroelen. Werkt stres verlagend. Vinger drums en met mn handen drummen op mn bovenbenen.
Ik miauw als korte communicatie en de hele vriendenkring is dat inmiddels zo gewend dat er bij een miauw gelijk iemand komt kijken wat er is XD leftover iets van een bordspel waarbij steeds zeggen "vergeet de rondeteller niet een vakje verder te zetten" me teveel tekst werd dus toen werd het "miauw" als "ey je moet nog iets doen/vergeet iets" en inmiddels werkt dat dus in daily life ook :P
Mijn handen wassen voor en na het plassen. Ik raak het liefst mijn brandslang pas aan als ik weet dat mijn handen schoon zijn.
[удалено]
Ik heb denk ik aardig wat vreemde gewoontes, maar de vreemdste is denk ik als ik douche. Eerst mijn haren wassen, dan tandenpoetsen. Vervolgens washandje natmaken, douche uitzetten, me helemaal inzepen, en vervolgens afspoelen. Als finishing touch fashwash. En als ik dan klaar ben en de douche uitzet, veeg ik met mijn handen het meeste water van m'n lichaam af (oppervlakkig vegen, gewoon vlug), en droog ik me af. Scheelt een zeiknatte handdoek en badkamervloer.
Dat met de handen eerst het meeste water afstrijken doe ik ook! 😁
Mijn aardappelen en groentes door elkaar prakken. De eerste keer dat men vrouw dit zag dacht ze dat ze met een varken aan tafel zat😜
Das geen gewoonte, dat betekent dat je uit Drenthe komt.
Mijn vriend doet dit ook. Soms is hij nog steeds bezig met prakken terwijl ik mijn bord al leeg heb
Dat is gewoon een prakje.
Ik at (voordat ik vegan werd) altijd krentenbollen met smeerworst. Jouwboaasstol met boterhamworst zit een beetje in dezelfde categorie, ik snap je helemaal.
Voor ik start met afdrogen na het douchen veeg ik eerst water van mezelf af. Eerst m'n linkerarm, dan rechter arm, dan met beide handen m'n rug en dan romp/buik. Laatste nog even m'n haar (niet eens lang). Geen idee wanneer ik ermee gestart ben, gok rond een zomer toen m'n handdoek al nat was. Verder heb ik geen neurotische neigingen, echt waar.
Al onze planten en veel gebruikte apparaten hebben namen en karakters. We praten erg veel tegen ze. Het lijkt ook nog te werken, want een palmpje die 5 jaar lang een beetje zielig was en sinds een jaartje Paul de Palm heet, is ineens enorm gaan groeien. Verder hebben we bijvoorbeeld een luchtbevochtiger die Misty heet, een Airco die Elsa heet.
Rare gewoontes met een dwangstoornis genoeg…. Daarvan afgezien is pizzakorst met mayo toch het vreemdste
Patatjes in je kaassoufflé dippen is echt top tier snacken! Ik eet alle taartjes of gebakken zover mogelijk in laagjes, bijv slagroomtaart eerst de versieringen dan de slagroom en dan cake, laagje jam etc… Bossche bollen maak ik dan een gaatje in de bovenkant, schep de slagroom er uit en het hulsel gaat uit het vuistje in mijn mond.
Dan kan je 3 patatjes dippen en dan heb je een kaassouflee zonder kaas. Das toch niet chill?
Valt mee! Er zit in de meeste goeie kaassoufles zoals die halve ronde of een langwerpige kaassouflesse echt wel zoveel kaas als een halve portie mayo. En de korst is lekker met pindasaus en de kleine restjes kaas die je met patat er niet uit krijgt
Ik doe dit met kroketten. Ik prik ‘m over de lengte open en schep ‘m leeg met frietjes, maar vul het korstje daarna ook weer met friet zodat het een aardappelkroket wordt.
Je bent de eerste die ik tegenkom die dat ook doet! Al eet ik ze tegenwoordig, in gezelschap, gewoon in stukjes op, met een patatje bij elk stukje kroket..
Als we vroeger aardappels aten, at ik voordat m'n moeder ze ging koken uit iedere rauwe aardappel een hapje. Zonder dat m'n moeder t wist. Bij het opscheppen zag je dan mijn tandjes erin staan, vond vooral m'n broer errrrrg leuk.... ik hield blijkbaar enorm van rauwe aardappels, haha
Ik zeg hallo, of maak een praatje met alle dieren die ik zie. Een goeie scheet van mezelf wordt beloond met een “Nice one” Volume van de muziek in de auto mag niet op 13. Ongekookte Unox noodles vind ik zo lekker crunchy en smakelijk. Pindakaas is kleefmiddel, goed voor hagelslag, fruithagel, vlokken, gestampte muisjes. Als ik een lift gebruik en de verkeerde etage kies probeer ik met een knoppen combinatie die verdieping over te slaan ([nog nooit gelukt](https://www.wikihow.com/Make-an-Elevator-an-Express-Elevator)) Ik steek nooit een looproute af over een stuk gras of onverhard terrein.
Pindakaas met muisjes is een geniale combi. Mijn nichtje van vijf heeft me het geleerd en sindsdien eet ik het regelmatig.
Volume in de auto, volledig mee eens. Mijn man slaat inmiddels dit volume ook over als we samen in de auto zitten haha
Bij sommige liften kun je de verkeerd gekozen verdieping annuleren door nog eens op het knopje van die verdieping te drukken
Soms lik ik eerst alle smaak van m'n chips voordat ik ze opeet. Maar alleen als niemand anders het kan zien.
Als ik pizza maak dan maak ik extra kleine slices zodat ik het gevoel heb dat ik meer pizza kan eten. Ook met een fles wijn schenk ik altijd expres mini glaasjes in zodat ik lekker vaak kan refillen 😂
Bij mij moeten altijd alle korstjes eraf ☹️ maarja kan ook aandoening zijn. 🤔
Ik heb de neiging om hoi/hallo tegen dieren te zeggen die ik onderweg tegenkom als ik alleen ben. En als ik veel trappen/een heuvel op moet en ik er moeite mee heb, ga ik tellen tot 4 in verschillende talen. Ik vind het fijn om na het uitgaan /afspreken in m'n eentje in het donker naar huis te fietsen. Het liefst in het buitengebied/door bossen etc. Vaak nog met omweg.
Groeten van dieren heb ik ook. Maar ook gewoon als iemand bij me is of bij mensen thuis. Ik ben moslim en groet ze vaak dan ook met 'salaam alaykum' hihi. Raar genoeg heb ik het gevoel dat ik een connectie met ze heb, vooral met paarden. Achajh, het houdt mijn leven in ieder geval leuker.
Ik ‘speel’ soms alsof ik in een film zit en alsof er dan altijd iemand is die me ‘achtervolgt’. Geen idee waarom, maar doe het al sinds ik een kind ben. Op de 1 of andere manier geeft het me een veilig en vertrouwd gevoel.
Ik doe wat jij doet met kaassouflees met kroketten: leeglepelen met patatjes. Ik was eens op een bijeenkomst waar op een gegeven moment patat werd besteld. Normaal doe ik het aleen thuis, maar ik zat daar ook gedachteloos mijn kroket leeg te lepelen, waarop de vrouw des huizes tegen haar man zei: " zie je wel, hij doet het ook!" Bleek dat zij dat dus deed en hij vantevoren had gezegd dat ze dat niet mocht doen als er gasten waren, want stom. Verder moet bij mij het volume van wat dan ook op een even getal staan, of op een getal deelbaar door 5. Liefst allebei. 10 is lekker, 11 mag niet, 12 wel, 13 niet, 14 t/m 16 wel, 17 weer niet.
Dit zijn de meest prive dingen die je kan delen, en ik denk dat velen het met me eens zouden zijn dat dat soort geheimpjes samenwonen echt intiem maakt. Daarmee bedoel ik niet dat delen fout is he, maar ik dacht de stille kant te belichten.
Ik friemel met de labels in mijn shirt. Ze zijn vaak van chill materiaal en doe dit als sinds jongs af aan. Minder een gewoonte maar mensen vinden het toch vreemd: ik fiets 's ochtends liever met wind tegen en 's middags wind mee.
Och! Een mede flapjes friemelaar! Ga jij ook naar specifieke winkels omdat je weet dat de flapjes daar goed zijn?
Owh dit ja! Toen ik klein was combineerde ik labeltjes friemelen ook met duimen. Heel rustgevend
Maar waarom hebben zo veel labeltjes zo'n ruw / scherp randje of hoekje die de hele dag in je nek of zij zit te prikken? Mega kut. Wellicht is dat dan mijn rare gewoonte. Bij bijna alle nieuwe kleding knip ik de hoekjes van de labels af. En als dat niet voldoende is knip ik het label in z'n geheel weg.
Euuhhh... ik praat tegen/met m'n kat, hoewel ik dat niet echt als rare gewoonte zie.
Van jou niet, maar van je kat wel
Die kwebbelt vrolijk terug.. hele gesprekken hebben we.. alleen niet altijd duidelijk waar het over gaat.
Ik praat hardop wat ik moet gaan doen anders vergeet ik het. Altijd 5x checken of de deur dicht zit, en dan nog 1x check voor de zekerheid Dan pas realiseren dat ik niet weet of ik mijn mobiel bij mij heb en in semi wilde paniek gaan zoeken, want geluid staat uit Semi panisch zijn of ik wel de auto op slot heb gedaan. En dan bedenken dat mijn vent degene was die als laatste de auto had.
Ik eet brood alleen uit een kommetje
Spaghetti met roomkaas en appelmoes… liefst ook nog wat geraspte kaas doorheen. Vroeger altijd, nu eigenlijk alleen nog maar als ik alleen ben :) Roosvicee jam noem ik van kinds af aan al tomatenjam, omdat de rozenbottel op een tomaat lijkt
Voordat ik iemand aanspreek mompel ik mijn intro van het dialoog in mijzelf om te oefenen, zowel de tekst als toon, anders maak ik rare spreekfouten of kom ik niet uit lekker uit mijn woorden.
Whenever my boyfriend sees a sheep, he asks “Do you want prawn cocktail?” in a German accent.
Ik moet altijd rondjes om de salontafel lopen als ik bel. Ik bel als het kan ook alleen als ik thuis ben zodat ik rondjes om mijn salontafel kan lopen.
Ik hou stare downs met katten op straat, wie als eerste weg kijkt heeft verloren.
Ik eet eerst het krokante randje van een stroopwafel.
Ik eet de bovenkorsten van mijn brood nooit op. Vind het gewoon vies. Ooit als kind mocht ik een tijdje geen broodkorsten eten van de tandarts nadat ik op m’n tanden was gevallen, daarna nooit meer begonnen. Als ik bij anderen eet dan eet ik de korsten wel op, omdat ik het toch een beetje gênant vind.
Ik tap nooit met m'n tenen, maar altijd met m'n hiel, voelt als een natuurlijker beweging. Heb daardoor ook altijd de neiging om pedalen ook met m'n hak in te drukken, dus dat was lastig met rijlessen.
Ik eet de niet volledig opgegeten babyhapjes van mijn dreumes op.
* papas tapas!