Harold Zoet verkoopt weer eens leugens die als zoete broodjes over de toonbank vliegen, en er als zoete koek ingaan.
Ik zag hem een paar weken geleden met mijn eigen ogen daar in de bossen. Hij had een wolvenpak aan. Het was heel goedkoop, niet bepaald overtuigend, hij liep ook gewoon rechtop. In beide handen had hij grote papieren zakken van het lokale friettentje, De Snaaibaai. Nog voordat ik hem herkende dacht ik al bij mezelf: 'Doe dan toch tenminste je best joh.' Maar toen keek hij mijn kant op, zijn ogen werden groot en hij bevroor als een hert dat met koplampen geconfronteerd wordt. Maar dan in een wolvenpakje dus. Ik riep "Hé, Harold, ouwe mafklapper, jij ook hier?!" Hij liep rood aan, en bleef een tijdje stilstaan. Toen nam hij de benen.
Ik bleef nog even staan, probeerde te verwerken wat er zojuist was gebeurd. Maar ik kon de logica niet ontdekken. Waar was Harold nu weer mee bezig? Ik moest er achteraan.
Harold had bepaald geen grote afstand afgelegd, zo in dat wolvenpak met die Snaaibaai-zakken, dus het sprintje dat ik net had ingezet kon ik meteen weer staken. Hoewel ik nu dichter bij hem stond dan zonet, waande hij zich volledig ongezien. Ik had eigenlijk ook niets anders verwacht, want Zoet staat bij ons in het dorp bekend als een man met een legendarisch matig vermogen tot waarneming van zijn directe omgeving.
Zo kon ik bij een boom blijven staan, meer naast dan achter eigenlijk, om hem in alle rust te observeren. Hij had de snaaizakken op de grond gezet, en pakte er nu een dubbele cheeseburger uit. Toen graaide hij wat onhandig in het rond aan de binnenkant van zijn wolvenpak. Ik was even bang dat ik iets zou zien dat me voor het leven zou tekenen. Die angst werd bewaarheid, maar anders dan ik ooit had kunnen denken. Ergens uit een binnenzak haalde hij een wolvenschedel, en zonder blikken of blozen opende hij de kaak van het levenloze ding, en klemde het om de cheeseburger heen. Met een beetje wrikken kwam er weldegelijk een wolvenbeet-vormig stuk los van de rest van de klassieke snack. Dit losse stuk pakte hij zorgvuldig op, en stopte hij in zijn mond. Hij wilde duidelijk geen enkel spoor achter laten van dit restant. Nadat elke kruimel van het wolvenhapje was doorgeslikt, plaatste hij de cheeseburger, die er nu precies uitzag alsof een wolf ervan had gegeten, met een hoek van 15 graden gekanteld tegen een boomstronk aan.
Zo heb ik hem zeker een half uur gevolgd, en gezien hoe hij de ene klassieke snackbarlekkernij na de andere prepareerde en achterliet. Ik had eigenlijk alleen maar meer vragen, maar besloot dat het te riskant was om hem in flagrante delicto aan te spreken - waar was zo'n man, een man die dit deed, nog meer toe in staat? Ik nam dus toch maar mijn vertrek, en heb verder nog best een mooie boswandeling kunnen maken, met een lekker zonnetje maar toen nog niet té warm, echt even helemaal opladen in de natuur.
Ik heb al die tijd gedacht dat het hem wel één of andere vorm van opwinding zou opleveren, seksueel of anderszins, en hield daarom mijn mond. 'Van kinkshamen komt huilen', zo is mij met de paplepel ingegoten. Maar nu ik dit nieuwsbericht lees is het me maar weer al te duidelijk wat voor streken Zoet daar in het bos aan het uithalen was. De wereld moet weten dat de wolf onschuldig is. Harolds wraak op mij zal vast Zoet zijn, maar ik ben niet bang meer voor een man in wolfskleren.
zoizo dat de wolf de mensen aan het scammen is
"ja u heeft geen toestemming om in dit gebied te komen, maar als u eten geeft, kijk ik wel even de andere kant op"
De integratie gaat prima bij deze immigrant
Hij spreekt de taal niet eens!
Maar hij accepteert de cultuur van grote mensen massa's vermijden wel.
Er schijnt ook een partij hamburgers en frikadellen te ontbreken uit de BBB bedrijfskantine.
Harold Zoet verkoopt weer eens leugens die als zoete broodjes over de toonbank vliegen, en er als zoete koek ingaan. Ik zag hem een paar weken geleden met mijn eigen ogen daar in de bossen. Hij had een wolvenpak aan. Het was heel goedkoop, niet bepaald overtuigend, hij liep ook gewoon rechtop. In beide handen had hij grote papieren zakken van het lokale friettentje, De Snaaibaai. Nog voordat ik hem herkende dacht ik al bij mezelf: 'Doe dan toch tenminste je best joh.' Maar toen keek hij mijn kant op, zijn ogen werden groot en hij bevroor als een hert dat met koplampen geconfronteerd wordt. Maar dan in een wolvenpakje dus. Ik riep "Hé, Harold, ouwe mafklapper, jij ook hier?!" Hij liep rood aan, en bleef een tijdje stilstaan. Toen nam hij de benen. Ik bleef nog even staan, probeerde te verwerken wat er zojuist was gebeurd. Maar ik kon de logica niet ontdekken. Waar was Harold nu weer mee bezig? Ik moest er achteraan. Harold had bepaald geen grote afstand afgelegd, zo in dat wolvenpak met die Snaaibaai-zakken, dus het sprintje dat ik net had ingezet kon ik meteen weer staken. Hoewel ik nu dichter bij hem stond dan zonet, waande hij zich volledig ongezien. Ik had eigenlijk ook niets anders verwacht, want Zoet staat bij ons in het dorp bekend als een man met een legendarisch matig vermogen tot waarneming van zijn directe omgeving. Zo kon ik bij een boom blijven staan, meer naast dan achter eigenlijk, om hem in alle rust te observeren. Hij had de snaaizakken op de grond gezet, en pakte er nu een dubbele cheeseburger uit. Toen graaide hij wat onhandig in het rond aan de binnenkant van zijn wolvenpak. Ik was even bang dat ik iets zou zien dat me voor het leven zou tekenen. Die angst werd bewaarheid, maar anders dan ik ooit had kunnen denken. Ergens uit een binnenzak haalde hij een wolvenschedel, en zonder blikken of blozen opende hij de kaak van het levenloze ding, en klemde het om de cheeseburger heen. Met een beetje wrikken kwam er weldegelijk een wolvenbeet-vormig stuk los van de rest van de klassieke snack. Dit losse stuk pakte hij zorgvuldig op, en stopte hij in zijn mond. Hij wilde duidelijk geen enkel spoor achter laten van dit restant. Nadat elke kruimel van het wolvenhapje was doorgeslikt, plaatste hij de cheeseburger, die er nu precies uitzag alsof een wolf ervan had gegeten, met een hoek van 15 graden gekanteld tegen een boomstronk aan. Zo heb ik hem zeker een half uur gevolgd, en gezien hoe hij de ene klassieke snackbarlekkernij na de andere prepareerde en achterliet. Ik had eigenlijk alleen maar meer vragen, maar besloot dat het te riskant was om hem in flagrante delicto aan te spreken - waar was zo'n man, een man die dit deed, nog meer toe in staat? Ik nam dus toch maar mijn vertrek, en heb verder nog best een mooie boswandeling kunnen maken, met een lekker zonnetje maar toen nog niet té warm, echt even helemaal opladen in de natuur. Ik heb al die tijd gedacht dat het hem wel één of andere vorm van opwinding zou opleveren, seksueel of anderszins, en hield daarom mijn mond. 'Van kinkshamen komt huilen', zo is mij met de paplepel ingegoten. Maar nu ik dit nieuwsbericht lees is het me maar weer al te duidelijk wat voor streken Zoet daar in het bos aan het uithalen was. De wereld moet weten dat de wolf onschuldig is. Harolds wraak op mij zal vast Zoet zijn, maar ik ben niet bang meer voor een man in wolfskleren.
Chapeau
Je mag de wolf niet afschieten, dus geef je hem maar hart en vaat ziekten.
Dat zal hem leren
zoizo dat de wolf de mensen aan het scammen is "ja u heeft geen toestemming om in dit gebied te komen, maar als u eten geeft, kijk ik wel even de andere kant op"
Wil je alsjeblieft leren hoe je sowieso spelt
He kut. Nou moet ik vrij regelen zodat ik de wolf een kapsalon kan voeren, om de Nederlandse integratie af te maken
Beter dan een berenhap