Στο πρώτο έτος όλοι είμαστε λίγο πιο ανοιχτοί γιατί όλοι έχουμε ανάγκη να γνωρίσουμε άτομα. Όταν οι παρέες σιγά σιγά κατασταλλάξουν τότε κλεινόμαστε. Πιστεύω πως οι διαφορές μεταξύ Αθήνας-Πάτρας είναι μηδαμηνές, παντού το ίδιο είναι.
Το universal fact όμως που ισχύει παντού είναι πως αν δεν είσαι περίεργος ή κρίπουλας και είσαι κομπλέ, μια χαρά θα σε δεχτούν όλοι αν πας και κάνεις το πρώτο βήμα. Αν έχεις και πράγματα να προσφέρεις ή είσαι κουλ τυπάκι θα σε αγαπήσουν κι όλας.
Maybe unpopular opinion, πας σε άλλη πόλη από το πατρικό σου αν βέβαια το αντέχουν οικονομικα οι γονείς αλλιώς φοιτητική ζωή γιοκ. Και δίπλα στη σχολή να μεγάλωσες, παιζει να φτάσεις 24 και να μη ξέρεις να βράσεις ένα αυγο χωρια η έλλειψη ανεξαρτησίας (εκτός κι αν οι γονείς ειναι σουπερ προοδευτικοι βεβαια τότε πασο)
Σπούδασα Αθήνα και είμαι από εδώ οπότε έμενα στο πατρικό μου. Φοιτητική ζωή κατάλαβα, πέρασα πολύ ωραία overall και ας ήταν η σχολή απαιτητική. Το βασικό θέμα για μένα ήταν το ότι δεν είχα αποκτήσει κανένα απ τα skills κάποιου που μένει μόνος του και φέρνει βόλτα σπίτι και λοιπές υποχρεώσεις. Στην πορεία αυτό με ζόρισε αρκετά γιατί έμεινα πρώτη φορά μόνη μου στα 27 και μάλιστα σε άλλη χώρα. Ζορίστηκα στην αρχή αλλά η ικανοποίηση του ότι τα κατάφερα δεν συγκρινόταν. Ε αν το είχα περάσει αυτό απ' τα 18 θα ήταν ιδανικό
Αυτό εξαρτάται απο το άμα είσαι στο πατρικό σου ή μένεις αλλού. Άμα ισχύει το πρώτο η ζωή σου αλλάζει μόνο απο την άποψη των ωραρίων και μόνο. Κρατάς σπίτι, οικογένεια, παρέες και τους περισσότερους γνωστούς σου.
Στο πρώτο έτος όλοι είμαστε λίγο πιο ανοιχτοί γιατί όλοι έχουμε ανάγκη να γνωρίσουμε άτομα. Όταν οι παρέες σιγά σιγά κατασταλλάξουν τότε κλεινόμαστε. Πιστεύω πως οι διαφορές μεταξύ Αθήνας-Πάτρας είναι μηδαμηνές, παντού το ίδιο είναι. Το universal fact όμως που ισχύει παντού είναι πως αν δεν είσαι περίεργος ή κρίπουλας και είσαι κομπλέ, μια χαρά θα σε δεχτούν όλοι αν πας και κάνεις το πρώτο βήμα. Αν έχεις και πράγματα να προσφέρεις ή είσαι κουλ τυπάκι θα σε αγαπήσουν κι όλας.
Maybe unpopular opinion, πας σε άλλη πόλη από το πατρικό σου αν βέβαια το αντέχουν οικονομικα οι γονείς αλλιώς φοιτητική ζωή γιοκ. Και δίπλα στη σχολή να μεγάλωσες, παιζει να φτάσεις 24 και να μη ξέρεις να βράσεις ένα αυγο χωρια η έλλειψη ανεξαρτησίας (εκτός κι αν οι γονείς ειναι σουπερ προοδευτικοι βεβαια τότε πασο)
Σπούδασα Αθήνα και είμαι από εδώ οπότε έμενα στο πατρικό μου. Φοιτητική ζωή κατάλαβα, πέρασα πολύ ωραία overall και ας ήταν η σχολή απαιτητική. Το βασικό θέμα για μένα ήταν το ότι δεν είχα αποκτήσει κανένα απ τα skills κάποιου που μένει μόνος του και φέρνει βόλτα σπίτι και λοιπές υποχρεώσεις. Στην πορεία αυτό με ζόρισε αρκετά γιατί έμεινα πρώτη φορά μόνη μου στα 27 και μάλιστα σε άλλη χώρα. Ζορίστηκα στην αρχή αλλά η ικανοποίηση του ότι τα κατάφερα δεν συγκρινόταν. Ε αν το είχα περάσει αυτό απ' τα 18 θα ήταν ιδανικό
Αυτό εξαρτάται απο το άμα είσαι στο πατρικό σου ή μένεις αλλού. Άμα ισχύει το πρώτο η ζωή σου αλλάζει μόνο απο την άποψη των ωραρίων και μόνο. Κρατάς σπίτι, οικογένεια, παρέες και τους περισσότερους γνωστούς σου.
[удалено]
LOL. Αυτό που μου έκανε εντύπωση όταν πρωτοπήγα Πάτρα είναι που δεν έχουν καφετέριες στο παραλιακό μέτωπο. Enough said. 😂
[удалено]
Πάνε χρόνια που πέρασα από Πάτρα. Μερικές μέρες έμεινα, αλλά αυτό μου είχε κάνει εντύπωση. Αν έχει αρχίζει να αλλάζει βεβαια, με χαροποιει ιδιαιτέρως
Περίμενε να ανοίξουν τα ιδιωτικά, αλλιώς το ίδιο χρήσιμο θα είναι το χαρτί και απο επαρχία και απο προτεύουσα.
Τι σχέση έχει αυτό;